Muziekquiz Veghel 2018

Kort voor de zomervakantie vroeg collega Natasja van de Veghelse (beter de Meierijstadse, maar dat klinkt niet) bibliotheek me of ik net als vorig jaar de muziekvraag voor de Veghelse quiz wilde maken. Natuurlijk. Voelde me wederom vereerd. Moest wel iets doen met het getal vijf, want de vijfde editie. 

Er werk van maken
Ruim vijf maanden later herinnerde Natasja me aan die toezegging. Shit. Vergeten. Maar tegelijkertijd wist ik dat als het moet, dan lukt het.

Zo kwam ik al gauw uit op mijn plaat van het jaar. Die had ik al in mei van dit jaar ontdekt, maar je moet wel afwachten of er nog iets mooiers, ‘beters’ uit zal komen. Die kwamen natuurlijk, maar zo eind december weet ik het zeker.

Die cd uit mei, van een volstrekt onbekende Noorse pianist is voor mij tóch de plaat van het jaar geworden. Dat idee had ik natuurlijk ook medio november en stopte die plaat in de jubileumquiz  Alleen, hoe dan?

Zeker is dat het niet té gemakkelijk mocht zijn. Dus bedacht ik dat in die vraag hotels moesten zitten, zonder dat woord te noemen.

Iets met hotels
Ik maakte een opzetje en legde dat voor aan Natasja en haar team. Die beten zich vast op die versie en kwamen er niet uit. Ook niet collega Peter, met wie ik Luistercafé Noordkade organiseer. Tja, aanpassen maar. Terwijl ik dacht dat er in die eerste versie genoeg aanknopingspunten zaten. Dus niet. In de tweede en laatste versie voegde ik het woord HOTEL wel aan vier woorden toe. Met Blue hotel (van Chris Isaak) zit je meteen op het goede spoor. Staat op de zijn titelloze album uit 1986. Levert de letter I op. Op naar de andere vier. 

Onderdeel twee tot vijf
De tweede letter heeft te maken met Tim Buckley, een liedje met een lange titel: Love From Room 109 at The Islander (On Pacific Coast Highway). Staat op Happy sad uit 1969, een klassieker. Tim Buckley levert zo een U op.

De derde letter wordt geleverd door Jan Rot. In de oorspronkelijke versie van de quiz stond er alleen Eldorado, en daardoor was het voor alle proef-quizzers volstrekt onmogelijk de artiest te vinden. Maar Eldorado hotel is een makkie, temeer omdat je kunt weten dat één van de vijf liedjes een Nederlandse insteek heeft. Eldorado hotel is de Nederlandse versie én vrije vertaling van Hotel California van The Eagles. Die eeuwige topplaat uit de Top 2000. Jan Rot levert de letter E (van de Eagles) op.

Ik vermoed dat het voor velen een flinke klus was om te achterhalen uit welk liedje het Gilbert hotel kwam. Het is er eentje van Tom Waits, en dat hotel zit niet in de titel, maar ergens in de lyrics van A sweet little bullet from a pretty blue gun. Staat op zijn door velen zwaar onderschatte plaat Blue Valentine uit 1978. Dit onderdeel levert de letter T op.

Now there’s a place off the drag
called the Gilbert Hotel
and there’s a couple letters
burned out in the sign

De laatste leek me ook best moeilijk, St. James hotel. Lijkt veel op een échte klassieker: St. James infirmary van wie ik vooral de versie van Bobby ‘Blue’ Bland bij deze van harte kan aanbevelen. Staat op zijn meest klassieke album Two steps from the blues, uit 1961.

Maar ik wilde dat de quizzers bij een album van Nick Cave terecht kwamen. Werd in 2008 door veel muziekkenners hogelijk geroemd: Dig, Lazurus, Dig!!!. Hij zingt over dat St. James hotel in het nummer Jesus of the moon. Dit onderdeel levert de letter S op.

I stepped out of the St. James hotel
And I left you behind curled up like a child
A change is gonna come
And as the door whispered shut
I walked on down the high-windowed hall

 i – u – e – t – s
Vijf letters, maak er een woord van. Dat leek me niet al te moeilijk, zeker niet als je weet dat alle vragen over hotels gaan: SUITE

Maar dan
Welke plaat/cd én artiest moet je nu invullen aan het eind van het formulier?
Op het vragenformulier krijg je geen aanwijzingen. Dus mag je zelf gaan nadenken, associëren. 

Iedereen die vermoedde dat die plaat én artiest ook iets met hotels van doen moest hebben, is waarschijnlijk bij mijn plaat van het jaar én het correcte antwoord terecht gekomen.

Een stel liedjes over hotels
Wat heeft die SUITE er mee te maken? Dit woord heeft veel betekenissen.  En die hebben vooral met hotels, kamers én muziek te maken. De artiest die je moest oplepelen heeft liedjes gemaakt die over hotels gaan. En liedjes hebben lyrics. En soms, heel soms, hebben die een literaire kwaliteit. Denk aan Leonard Cohen, Bob Dylan (Nobelprijs, weet je wel!), Elvis Costello, Gretchen Peters of Townes Van Zandt. Er zijn er meer, maar deze viif volstaan.

De muzikant die ik wilde dat jullie zouden vinden heeft gebruik gemaakt van gedichten van een bevriende landgenoot, ene Lars Saabye Christensen. Van wie in de collectie van de samenwerkende Noord Oost Brabantse Bibliotheken verschillende romans zijn opgenomen (uitgebracht door De Geus). Deze Christensen schrijft ook nog gedichten; in het Engels. En die heeft hij aan zijn vriend doorgegeven en deze Ketil Bjørnstad heeft daar pianomuziek op geschreven. Die gezongen worden door een andere landgenoot, zangeres Anneli Drecker. 

De titel van die plaat is een beauty: A suite of poems. Een kamer vol gedichten. Een suite gedichten.

Liedjes die allemaal over hotels gaan, het verblijven daarin én vooral over wat het betekent om mens te zijn  en op termijn dood te gaan.

Het zit er allemaal in. En het is – voor alle duidelijkheid – absoluut geen zware kost. Woorden als laconiek, zen, stoïcijns et cetera zijn meer to the point. Medio mei van dit jaar schreef ik al een zeer lang artikel over de ontdekking van deze plaat, Ketil Bjørnstad en sprak daar al uit dat ik het een meesterwerk vond: The first taste of death.

Grote literatuur
A suite of poems past binnen een specifiek genre, de liedkunst. Klassieke muziek waarbij pianist en zanger samen enkele liedjes (beter: Lieder) in de stijl van Franz Schubert of Robert Schumann spelen en zingen. Klinkt saai?

Tja. Ik durf de stelling te betrekken dat dit een perfecte crossover plaat is tussen pop en klassieke muziek. En de bonus zit hem vooral in de GENIALE teksten.

Teksten waar ik na zeven maanden intensief luisteren nog steeds dingen in ontdek. Oh ja, de melodieën die Ketil Bjørnstad heeft geschreven zijn zeer ‘goed’. Een typisch kenmerk van alle twaalf nummers is dat de zangeres bijna alle regels van Lars Saabye Christensen twee keer zingt én je kunt alle woorden goed verstaan.

Tot slot, de laatste ontdekking. Van vorige week.

Het eerste lied (Mayflower, New York) begint met de regels: 

I’ve got a funny feeling
that the end is near

en het laatste lied (Lutetia, Paris) eindigt daarmee. Een cyclus, nietwaar. Over alle punten en komma’s is door Ketil en Lars Saabye nagedacht. 

A funny feeling
Toen ik deze plaat in mei van dit jaar ging draaien was mijn oude vader nog springlevend en relatief vol plezier in het leven. Hij sprong toen trouwens al niet meer. Ergens in deze zeer warme zomer sloeg dat om. Wellicht had het er iets mee te maken. Gaandeweg deze zomer en warme najaar kwam het besef dat zijn einde nabij was. Hij wist het, wilde het. Had er geen zin meer in en verliet dit leven medio oktober. Net geen eenennegentig geworden. Het hing – achteraf gezien – in de lucht: I’ve got a funny feeling that the end is near.

En uit het vierde liedje, en waarschijnlijk het absolute hoogtepunt van deze plaat (L’Hotel, Paris) deze regel:  

Life is a slow funeral

Mijn muzikale hoop voor 2019
Op vrijdag 1 februari wordt in De Apotheek op de Noordkade in Veghel de 22e editie van Luistercafé Noordkade gehouden. Op mijn verzoek een avond over Franz Schubert. Een zanger die begeleid wordt door gitaar. Dat is uniek, want bijna altijd worden Schubert-zangers begeleid door pianisten. Ik heb door laten schemeren of zij een lied van A suite of poems zouden willen instuderen.

Dé platen van 2018?
Opmerkelijk: A suite of poems wordt nergens in dé muziekbladen genoemd. Niet één keer. Ben ik gek? 

Hoe dan ook, langs deze weg wil ik ‘enkele’  andere cd’s noemen die dit jaar mijn aandacht trokken en sommigen worden wel door ‘de kenners’ genoemd. De eerste twee zijn – wat mij betreft – meesterwerken binnen het rijke oeuvre van Laurie Anderson en Gretchen Peters. 

Laurie Anderson & Kronos quartet. Landfall   (artikel: Landfall – We gaan toch niet zitten wachten tot het milieu drastische maatregelen neemt – maart 2018)
Gretchen Peters. Dancing with the beast   (artikel: Gretchen Peters weet feilloos het persoonlijke en het universele met elkaar te verweven – juli 2018)

Verder
Marianne Faithfull. Negative capability 
Colter Wall. Songs of the plains 
Olivia Chaney. Shelter 
Kendel Carson. The lost tapes of Suzanne Hamilton with The Calgary sessions 
Barbara Hannigan & Reinbert de Leeuw. Vienna : fin de siècle 
Nathan Bell. Love bones & scars  
The Avonden. Wat een cirkel is 
Milk carton kids. All the things that I did and All the things that I didn’t do
Ry Cooder. The prodigal son
Chantal Acda & Bill Frisell. Live at Jazz Middelheim
Jonathan Wilson. Rare birds
Elvis Costello & the Imposters. Look now
Cowboy junkies. All that reckoning
Ernst Jansz. De Neerkant
Garrett T. Capps. In the shadows (again)
Courtney Marie Andrews. May your kindness remain
Mélissa Laveaux. Radyo Siwèl

 De vragen van 2017: Veghelse quiz – Don’t think you knew you were in this song (december 2017)

Hier vind je duizenden muzieklijstjes (gemaakt door professionals) en, oh ja: op vrijdag 4 januari 2019 brengen we op de Noordkade in Veghel een ode aan Édith Piaf. Nog zo’n held(in). Entree is gratis. Leer haar kennen door de oren van anderen, haar vertolkers. Wij zorgen als bibliotheek voor de verhalen.

Citaat 565 (vrijdag 21 december 2018)
Homepage Citaten 2018