In een tijdsbestek van een week spraken drie personen zich uit over wat het betekent om in deze tijd volwassen te zijn. Drie personen. Drie generaties. Bekend, ietsje minder bekend en redelijk onbekend: Jort Kelder (in De Volkskrant op 4 december 2014), Nelleke Noordervliet (in Trouw, 6 december) en Louise Korthals (NRC, 4 december). Ze spreken allen ongezien in de geest van de (aankomende?) frame ‘volwassenen verleiden zich volwassener te gaan gedragen’ (werktitel).
Jort Kelder – De angst nutteloos te eindigen
Werd geïnterviewd in de rubriek ‘vijftigers’. Citaat:
Mijmer ik nu te veel over mezelf? Is dit geen vrijblijvende quatsch? De bladenmarkt is vergeven van de ditjes- en datjesrubrieken, het is één groot gekeutel en nu doe ik er misschien ook aan mee, met lichte tegenzin. Wat me bij veel leeftijdgenoten opvalt is hun gebrek aan engagement. Het gaat heel zelden over wezenlijke dingen, eerder klinkt het: ‘Hoe voel jij je, want aan die grote wereld waarin we leven kunnen we toch niets veranderen’. Als je De Telegraaf leest, krijg je geen enkel beeld van wat er in de wereld aan de hand is. Televisie is een rondpompend circus van individuele pechgevallen geworden, met kleine incidenten die niets zeggen over het grote geheel. Het is zoals de schrijver Cees Nooteboom laatst in een interview zei: dat Nederland in zijn eigen onbenulligheden wentelt.
Ach, een moralist zal ik toch wel blijven, geneigd tot oordelen en veroordelen, in de beste calvinistische traditie. Dat roept natuurlijk ook weerstand op, zoals al meer dan eens is gebleken. Ik hou van tegenstand, want dat maakt het leven waardevol – aan slijmjurken heb je niks. Op het internet worden soms karren stront over me uitgestort. Dat hoort erbij, maar ik kan er niet tegen als er anoniem wordt gescholden. En ook hanteren wij Nederlanders, anders dan de Britten, niet de floret als we ons roeren, maar de botte bijl. Zelf houd ik van elegant verwoorde persterij en een debat mag ook wel vilein en een beetje vals zijn.
Nelleke Noordervliet – Ik geef de planeet groot gelijk als ze ons afstoot
Uit haar wekelijkse column in Trouw onderstaand citaat:
Waarom moeten we de mensheid eigenlijk redden? Ik kon geen goede reden bedenken. Eén mens redden? Een paar mensen redden? Een wrakke boot vol vluchtelingen redden? Ja! Maar ‘de’ mensheid? De planeet waarop we leven is bepaald beter af als de mensheid verdwijnt. Zonder ons kan Moeder Aarde haar weg door de tijd onbekommerd voortzetten.
De mensheid als soort is niet veel meer dan een parasiet op de huid van de wereld. Ons besef van sterfelijkheid maakt ons niet heroïscher of hoogstaander dan welk andere species ook.
Hoe rijm ik de wens om mijn geliefden en alle mensen van goede wil nu en later een mooi en innerlijk rijk leven te gunnen met mijn sombere gedachten over de mensheid als geheel? Daar kom ik maar niet uit. Kant zei al dat er een groot verschil bestaat tussen de wereld zoals ze is, en zoals ze zou moeten zijn. Volwassenheid houdt in die discrepantie te dragen en te trachten haar te verkleinen. Tja. Een hopeloze taak uiteraard. Vaak ben ik dus een opstandige puber.
Louise Korthals – We zijn banger dan we toegeven
Onlangs ging de tweede voorstelling van deze jonge cabaretier (en zangeres) in première. ‘Zonder voorbehoud’ kreeg lovende recensies en ze werd her en der aan het woord gelaten. Zo ook op 4 december 2014 in NRC Handelsblad. Daaruit enkele citaten:
Van ‘Jij mens’ had ze eerst alleen één zin: ‘Als je voor god speelt, doe dan in godsnaam je best.’ Met de rest van de tekst stond ze op een dag op. Korthals: ‘Ik pakte mijn telefoon om zo snel mogelijk te kunnen typen bij Notities. Dat was de “Jij mens”-riedel, al die zinnen die met “Jij mens” beginnen. “Jij mens, die met wapens een volk kan verslaan, jij mens die je voet zet op aarde en maan.” Die grootse daden plaats ik tegenover de wandaden, de haat, de moorden. De mens verricht onvoorstelbare wonderen en tegelijk buitelen de humanitaire rampen de huiskamer in.’
() Korthals, dit jaar dertig geworden, kent eigenlijk niemand van haar generatie die niet op een bepaalde manier aan zelfhulp doet, zegt ze. Zelf is ze bezig met yoga en mindfullness. “Ik val in de valkuilen waar ik voor waarschuw. Wat dat betreft ben ik een lopend gebrek.”
Maar wat zoekt iedereen? Controle, zegt ze, balans. Het komt door technologische innovaties en politieke ontwikkelingen, die niet meer te bevatten zijn, door de ‘draaikolk van prikkels’. “We zijn ons houvast kwijt, ons overzicht. Ik ook. In de kern zijn we misschien banger dan we toegeven.
() Korthals schetst in ‘Zonder voorbehoud‘ een generatie die op zoek is naar zichzelf, terwijl elders de wereld in brand staat. Dat is het contrast waarin ze leeft, legt ze uit. “Ik zit hier in het paradijs. Ik vul mijn dagen met badkamertegels en huwelijken. Ja, ik heb net een verbouwing achter de rug, en reken maar dat ik drie nachten wakker lig over welke tegel ik moet kiezen. Tegelijk zijn er op de wereld nu evenveel vluchtelingen die een schuilplaats zoeken als tijdens de Tweede Wereldoorlog.”
Verwante artikelen
Ik geloof niet dat mensen de capaciteit hebben om engelen te zijn. Maar ik ben ervan overtuigd dat ze minder egoïstisch kunnen zijn. (The Good Country Party)
Een beetje goedbedoeld aanmodderen is niet genoeg. (Rob Mutsaers)
We groeien en ontwikkelen niet in goede tijden, we groeien en ontwikkelen in moeilijke tijden. (Het boek der waarden)
De sluier van onwetendheid (John Rawls)
Wij kunnen u niet beloven dat het alle dagen feest zal zijn (Lieven Tavernier)
Twenty years ago, writers wrote and readers read. The web lets readers respond, and increasingly they do (Graham’s Hierarchy of Disagreement)
We moeten het met elkaar uithouden. Dat vind ik troostrijk. (René Gude)
Foto van het jaar? (een hek in de Spaanse enclave Melilla)
Downton abbey (waarom spreekt deze serie zoveel mensen aan)
Wim de Ridder (creëer een cultuur van verandering en aanpassing)
René Gude (We moeten het met elkaar uithouden. Dat vind ik troostrijk)
Citaat 203 (dinsdag 16 december 2014)
Homepage Citaten 2014
