Af en toe moet je opruimen. Herschikken. Ordenen. Zeker als je besmet bent met het ‘knip-virus’. Uit kranten en tijdschridten stukken knippen. Niet scheuren, want dan gaat het mis. Vandaag was weer zo’n dag. En dan valt je oog op een oud stuk, dat een mooi begin is voor het nieuwe (lees)seizoen. Hét seizoen waarin velen zich ná de vakantie weer voornemen weer eens te gaan lezen, vaker naar ‘de’ film te gaan, eeen theater te bezoeken, een cursus te starten. Een aansporing. Die op 17 mei 2014 door Yvonne Kroonenberg in de rubriek Sprekend (NRC) werd gedaan.
Ik was 33 toen mijn vader overleed en nog steeds zijn er momenten dat ik hem mis. Ik huil niet zo snel, maar dan huil ik. Wat had ik hem blij kunnen maken door hem mee te nemen naar het Boekenbal. Had hij lekker de gebraden haan kunnen uithangen. We hadden samen Portugees kunnen leren. Met al zijn tekortkomingen was hij zo’n lieve man. Hij kon heel goed nadenken, heel goed formuleren. Je moet je geest meubileren, zei hij, en dat vind ik ook. Het heeft zin om een boek te lezen, om schilderijen te bekijken, naar concerten te gaan, naar mensen te luisteren. Op de bak hangen, effe helemaal niets, dat leidt ook tot niks. Je hoofd wordt op den duur een kamer met alleen een leeg verfblik erin.
Kijk hier eens of hier. Of dit. Of hier om een beeld te krijgen van onze tijd en uitdagingen.
Citaat 161 (zondag 24 augustus 2014)
Homepage Citaten 2014
Één reactie op “Je hoofd – … wordt op den duur een kamer met alleen een leeg verfblik erin.”
[…] Je hoofd wordt op den duur een kamer met alleen een leeg verfblik erin. […]