Sommige artiesten worden pas echt bekend en beroemd na hun dood. Het helpt als ze op jonge leeftijd sterven (ongeluk, fatale ziekte). Nick Drake is zo iemand.
Eva Cassidy een ander. Eva is tijdens haar leven door bijna iedereen miskend. En heeft zeker nooit kunnen dromen dat ze in Nederland nog eens de album top-100 zou halen (met de in 2002 uitgebrachte verzamelcd Imagine).
Ere wie ere toekomt. In Nederland heeft niet Oor maar het tweemaandelijks verschijnende muziekblad Heaven Eva Cassidy voor Nederland ontdekt. Hoofdredacteur Eric van Domburg Scipio stak als eerste de loftrompet.
Van Eva Cassidy zijn sinds haar voortijdig overlijden in 1996 (kanker, 33 jaar oud) diverse verzamelcd’s uitgebracht. Slechts twee studioplaten (Eva by heart en Live at Blues alley).
Live at Blues alley is het hoogtepunt uit haar discografie. Ze zingt zoals op al van haar cd’s nummers van anderen. Bijna alle nummers zijn bekend in uitvoeringen van grote namen uit de muziekwereld. Toch slaagt ze er in alle nummers zo te vertolken dat het lijkt of het haar nummers zijn. Fields of gold van Sting wordt een nummer van Eva Cassidy. Sting mag blij zijn dat een zangeres met het kaliber van Eva Cassidy de moeite heeft willen nemen om dit nummer te vertolken. Lang nadat Sting zal zijn verdwenen in de spelonken van de popwereld zal de versie van Eva Cassidy nog blijven schitteren.
In het midden van de jaren tachtig verrichte Miles Davis ook zo’n kunstje. Op You’re under arrest speelde hij een cover van een nummer van Cyndi Lauper: Time after time. Die versie zal overleven. Niet het origineel. Op de verzamelcd Time after time (uit 2000) zingt Eva Cassidy trouwens ook dit nummer. Maar de Miles Davis uitvoering is dé uitvoering. Eva’s versie is wel aardig maar niet meer dat dat.
(vrijdag 24 mei 2002)
