Woensdagavond 20 juni 2007 trad de Zweedse zangeres Ane Brun op in de (vernieuwde) Effenaar in Eindhoven.
Ze trad samen op met het DMG String quintet, de 23 jaar oude Nina Kinert (die er ook wel zal komen – wat een stem én wat een presence) en (slide)gitarist Staffan Johannson.Het was terecht een zit-concert. Ze bracht vooral eigen nummers. Nummers van haar twee reguliere albums, A temporary dive (uit 2004) en Spending time with Morgan (uit 2003). Dit voorjaar kwam de cd Live in Scandinavia uit. De perfecte plaat om kennis te maken met Ane Brun. Ze speelt op die plaat alle nummers van A temporary dive, aangevuld met enkele songs van haar debuutplaat, de tussendoorplaat Duets (uit 2005) én enkele covers.
Het moge duidelijk zijn dat het concert in De Effenaar een soort reprise is van de live-plaat. Op die plaat staan drie covers. Nummers van Jeff Buckley (So real van Grace uit 1992), de Noorse groep Madrugada (Lift me -nog niet door Madrugada zelf uitgebracht; op Duets staat een versie van Ane Brun met Madrugada) en The dancer van PJ (Polly Jean) Harvey (To bring you my love uit 1995).
Onwillekeurig kwamen tijdens het concert herinneringen op aan drie andere platen waarop een strijk-kwartet op een “popplaat” een prominente rol vervult. The Juliet letters van Elvis Costello en het Brodsky quartet uit 1993 en twee albums van het Balanescu quartet (Luminitza uit 1994 en Possessed uit 1992 waarop ze covers spelen van Kraftwerk).
Zowel op de live-plaat als tijdens het concert is dit The dancer de topsong. Ane Brun vertelde in de aankondiging in Eindhoven dat ze enkele jaren geleden tijdens North Sea jazz in Den Haag vóór PJ Harvey mocht optreden, één van haar grote favorieten, en ze na het optreden van PJ niets tegen haar durfde te zeggen. Al te bescheiden, want in The dancer laat ze zich als zangeres helemaal gaan. Iets dat PJ zeker zou kunnen waarderen.
Dit voorjaar kwam een ander album uit waarop een ander nummer staat over dansers: The dancing op het album The apples van June Tabor. Een lang nummer over de functie van dansen in het uitgaansleven van pak em beet een eeuw geleden. Een betoverend nummer, waarin een accordeon prominent aanwezig is, de sfeer bepaalt. De accordeon waarop gedanst wordt.
Her partner is perfect so light on his feet
The footwork is faultless perhaps they might meet
Up by the old kirk or down Hunter street
Walking home under the stars
In de toelichting geeft June Tabor aan dat de songwriters (Andy Shanks & Jim Russell) hun tekst baseerden op gesprekken met ene Mary, 101 jaar oud.
Korte bespreking A temporary dive van Ane Brun uit 2004
Noorwegen telt al een tijdje mee als popland, met dwarse rock (Motorpsycho, Kaizers Orchestra) maar vaak ook met verstilde muziek, waarin de rust en de weidsheid van het landschap is terug te horen. Dat laatste geldt zeker voor Ane Brun. Met A Temporary Dive levert deze blonde singer/songwriter haar tweede album af. Ze leerde zichzelf ooit gitaar spelen op de platen van Nick Drake, Joni Mitchell en Ani DiFranco, invloeden die nog steeds doorklinken in haar eigen stijl. Op de cd is de absolute hoofdrol weggelegd voor Ane’s stem, waarbij ze slechts wordt begeleid door een akoestische gitaar en wat flarden accordeon, dobro, blazers en strijkers. Slechts tweemaal is er sprake van slagwerk, vaker wordt gekozen voor subtiele percussie. De liedjes met minimalistische melodietjes als Laid In Earth en To Let Myself Go maken het meeste indruk maar ook dromerige werkjes als het titelnummer, Where Friend Rhymes With End en het duet met Ron Sexsmith Song No. 6 weten te bekoren. (Muziekweb Centrale Diskotheek – MS 2005)
Korte bespreking Apples van June Tabor uit 2007
In tegenstelling tot de hippe popwereld met haar jeugdige imago en uiterlijk vertoon, worden in de folkscene grijze hoofden niet geschuwd: een rijpere leeftijd en levenservaring komt de interpretatie van een volkslied juist ten goede. Naar een nieuw album van June Tabor wordt dan ook reikhalzend uitgezien. Al sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw brengt deze gerenommeerde Engelse folkzangeres prachtige albums uit met zowel eeuwenoude traditionals als eigentijds folkrepertoire. Op Apples vormen Tabors warme, diepe altstem en haar uitstekende begeleiders een gouden combinatie: de met ingehouden emotionaliteit vertolkte liedjes worden op subtiele wijze begeleid door Mark Emerson (piano, viool, altviool), accordeonist Andy Cutting en contrabassist Tim Harries. Enkele verhalende liedjes schetsen het harde leven van een (huur)soldaat, houthakker of visser. The Rigs Of Rye is een mooi klassiek Schots liefdeslied. Twee middeleeuwse liedjes worden door Tabor in het Frans vertolkt. Kracht ligt in eenvoud, beseft Tabor, en daarmee brengt ze de authentieke luisterliedjes tot leven. (Muziekweb Centrale Diskotheek SvdP 2007)
Klik hier voor een bespreking van de cd Against the streams van June Tabor uit 1994
(donderdag 21 juni 2007)
