Begin december (2014) drong zich de volgende zin op: volwassen verleiden zich volwassener te gaan gedragen.
Een soort motto voor 2015 en de jaren daarna. Jaren waarin we – zware woorden – als mensheid een andere weg in moeten slaan. Afscheid nemen van een manier van leven die ons veel (welvaart) heeft gebracht. Maar evengoed een manier van leven die niet langer houdbaar is. Of duurzaam. Een levenswijze die voor de meesten van ons in het Westen erg aantrekkelijk is. De jonge historicus Rutger Bregman zegt tijdens lezingen en in zijn boeken dat we hier feitelijk in Luilekkerland leven. Een leefomgeving waar alle Middeleeuwers alleen maar van konden dromen. Hopen. We leven in een bevoorrecht werelddeel. Waar veel buitenstaanders dolgraag deel van uit willen maken.
Maar – helaas – we moeten onze manier van leven een beetje aanpassen. Die annpassing raakt veel ‘sectoren’ van ons leven. Die transitie is volop gaande. Dagelijks kun je signalen ‘ophalen’ die daarnaar verwijzen. Overal wordt over onderdelen ervan gesproken. We zitten midden in een ‘kantelperiode’. We zijn volop aan het oefenen in deze andere tijd.
Volwassen verleiden zich volwassener te gaan gedragen
Deze zin heeft met dit ‘gevoel’ te maken. De achterliggende gedachte is al in januari 2009 door president Obama verwoord toen hij zijn medelandgenoten voorhield dat er voor ons (onze tijd, déze generatie) grote opdrachten liggen te wachten. Die wij – helaas – op ons bord aantreffen, en het helpt niet om die ons ‘toebedeelde’ taak tandenknarsend (‘grudgingly’) te lijf te gaan. Nee, hij bepleit dat wij ‘onze problemen’ moeten oplossen, zoals onze voorouders in hun tijd ‘iets’ met de slavernij moesten doen. Of denk aan Wereldoorlog I of II of de opbouwjaren. Obama appelleert in zijn verhaal natuurlijk aan de volwassenen in het gehoor. Die zijn in staat zichzelf als het ware weg te cijferen om een ‘greater good’ mede tot stand te helpen brengen.
Obama weet als geen ander dat in elk van ons een burger én consument schuilgaat en dat vaak ‘de consument’ de overhand heeft, neemt of krijgt. Helaas kunnen alleen volwassenen ‘iets’ doen aan die grote problemen of ‘zaken’ van onze tijd. Allereerst om te kunnen begrijpen dat aanpassingen noodzakelijk zijn, dat het vervolgens weinig zin heeft om alleen naar anderen te wijzen (die zich moeten aanpassen) en tot slot in staat zijn op sommige punten het eigen leven aan te passen. De afgelopen weken zijn op deze website verschillende artikelen geplaatst die hier mee te maken hebben. Gisteren kreeg ik een boek onder ogen van een Amerikaan die als geen ander deze gedachte snapt. En er naar leeft. Dagelijks via een miniblog zijn lezers bijpraat over ‘dingen’ die hij in de werkelijkheid aantreft. In zijn voorlaatste boek (The Icarus deception : how high can you fly?) betrekt hij de stelling dat iedereen in de 21e eeuw als een soort kunstenaar door het leven zal moeten gaan. Doorlopend unieke ‘kunststukjes’ tot stand brengen. Unieke verbindingen tot stand brengen. De baan voor het leven (uit de vorige eeuw), waarin je veertig jaar lang dag in dag uit ongeveer hetzelfde kon en moest doen is voorbij. Onze 21e eeuw kenmerkt zich door onzekerheid, volop kansen (én bedreigingen) en aan ons allen is de schone taak toebedeeld er ‘iets’ van te maken. Het moge duidelijk zijn dat alleen volwassen volwassenen daar goed mee om kunnen gaan. Definitie: “someone who can identify what truly matters”.
What to do when it’s your turn (and it’s always your turn)
In december 2014 kwam onder deze titel het nieuwste boek van Seth Godin uit. Formeel niet te koop in de boekwinkel. Een prachtig vormgegeven, tijdschriftachtig boek. Waarin hij de hierboven geschetste levenswijze op verschillende manieren probeert uit te leggen. Op pagina 41 staat een kort fragment: Growing up. De tekst spreekt voor zichzelf. Behoeft geen toelichting.
Growing up
Embracing the fear of freedom, deciding to determine your own path, this is the work of a grownup, of someone who can identify what truly matters. Being a grownup has nothing to do with how old you are – it’s a choice, one that some people never get around to making. The productive grownup stops for help and contributes instead.
There’s a huge difference between childlike and childish. When we embrace joy and look at the world with fresh eyes, we’re being childlike. When we demand instant gratifications and a guarantee that everything will be okay, we’re only being childish.
In het woordenboek komen de volgende vertalingen voor childish en childlike voor: kinderlijk, kinderachtig, infantiel, jongensachtig, kinds.
Little red Corvette (o.a. over Obama’s speech) (september 2009)
Een prentenboekl voor oefenaars (mei 2014)
Verwante artikelen
Ik geloof niet dat mensen de capaciteit hebben om engelen te zijn. Maar ik ben ervan overtuigd dat ze minder egoïstisch kunnen zijn. (The Good Country Party)
We groeien en ontwikkelen niet in goede tijden, we groeien en ontwikkelen in moeilijke tijden. (Het boek der waarden)
De sluier van onwetendheid (John Rawls)
Wij kunnen u niet beloven dat het alle dagen feest zal zijn (Lieven Tavernier)
Twenty years ago, writers wrote and readers read. The web lets readers respond, and increasingly they do (Graham’s Hierarchy of Disagreement)
We moeten het met elkaar uithouden. Dat vind ik troostrijk. (René Gude)
Wat me bij veel leeftijdgenoten opvalt is hun gebrek aan engagement (Jort Kelder) (Nelleke Noordervliet & Louise Korthals)
Foto van het jaar? (een hek in de Spaanse enclave Melilla)
Downton abbey (waarom spreekt deze serie zoveel mensen aan)
Wim de Ridder (creëer een cultuur van verandering en aanpassing)
René Gude (We moeten het met elkaar uithouden. Dat vind ik troostrijk)
Citaat 213 (maandag 5 januari 2015)
Homepage Citaten 2015
