Sommige dingen lijken niet wat ze zijn. Michelle Shocked wordt hier door een aantal politiemannen hardhandig afgevoerd.
Ergens tijdens een demonstratie. Ze was en is een wereldverbeteraar. Staat op de bres voor een betere wereld. Bestudeer maar eens het boekje bij haar laatste cd (Deep natural uit 2002).
De keuze voor het hoesje van Short sharp Shocked is verkeerd. De meeste liedjes gaan ogenschijnlijk helemaal niet over meisjes die de grote, boze wereld willen verbeteren.
In Memories of East Texas kijkt ze terug op de “rolling hills” waar ze leerde auto rijden, hooi in juni, klaprozen. Maar ook de constatering dat “their lives ran in circles so small”. Waar “they thought they’d seen it all”. Kortom een idyllische omgeving om op te groeien, maar ook een plek om op latere leeftijd te ontvluchten (vergelijk bijvoorbeeld Small town van Lou Reed op diens tribute cd aan Andy Warhol – Songs for Drellla).
In Anchorage correspondeert ze ogenschijnlijk vrolijk met een meisje van de middelbare school dat in Anchorage (Alaska) terecht is gekomen. Getrouwd, een kind gekregen, de eerste tandjes die wisselen. Maar de opgetogenheid is maar schijn. De twee schoolvriendinnen zijn elkaar enkele jaren later al ontgroeid. De een is schijnbaar gelukkig als huisvrouw en de ander doet iets “wilds” in New York. De vrolijke muziek maakt de scheiding alleen maar schrijnender.
In The L+N don’t stop here anymore is ze trots en bedroefd tegelijk. Trots dat haar vader haar heeft gedwongen iets te gaan leren. Bedroefd dat haar vader haar die wijze raad kon geven terwijl hij zelf voor zijn brood moest ploeteren in een mijn (“I used to think my daddy was a black man”). En toch op latere leeftijd werd afgedankt door de maatschappij omdat die kolere kolentrein niet meer reed.
(vrijdag 24 mei 2002)
