Anouar Brahem bepeelt de oud. Een soort luit. Door veel muziekkenners wordt hij ingedeeld bij de jazz. Ook wereldmuziek, fusion en Arabische folk worden genoemd. Alles is waar.
Op Le pas du chat noir speelt hij samen met een pianist en een accordeonist. Een instrumentale plaat. Muziek die af en toe langs komt of zal komen in documentaires op televisie. De meeste nummers duren zes tot acht minuten. Het korte Un point bleu maakt de meeste indruk: Erik Satie meets een oud-speler. Zoals zo vaak is het omslag van deze ECM-uitgave weer opvallend.
(vrijdag 23 mei 2003)
