Begin oktober 2008 verscheen deel 8 uit de zogenaamde Bootleg series van Bob Dylan. Verkrijgbaar in minstens vier versies.
Rondom deze verzamelaar deed zich in extreme mate iets voor wat iedere muziekliefhebber die meerdere kranten en tijdschriften leest/volgt herkent: critici vinden nét een ander nummer als jezelf het mooiste liedje. Dat is op zich niet zo raar want mensen verschillen van elkaar, maar het zegt iets over het niveau van Bob Dylan als zelfs de meningen over een “kliekjes-plaat” zo verschillen. Hieronder een poging die verschillen op een rij te zetten. Impliciet wordt dan ook duidelijk dat die Tell tale signs een bijzondere cd is. Die helaas niet mee mag doen in de verkiezing Plaat van het jaar 2008 omdat het geen nieuw werk is.
Voor zover bekend verscheen de eerste recensie over Tell tale signs in het november nummer van het Engelse Mojo (maar die ligt al drie tot vier weken eerder in de winkels). Sylvie Simmons opent de zogenaamde Filter reissues sectie met een lang artikel. Ze kent vier (van de vijf) sterren toe. Key tracks zijn wat haar betreft: Mississippi, Most of the time (stond al op Oh mercy) en Lonseome day blues
Enkele dagen later (8 oktober 2008) schreef de heropgestane Martin Bril over Bob Dylan. Een prachtige column over een mysterieuze bootleg die iemand had opgestuurd. Op die illegale cd dertien versies van hetzelfde nummer: Tell ol’ Bill . Hij sluit zijn column als volgt af:
Tell old Bill maakt inmiddels deel uit van de soundtrack die hier dagelijks door het kantoor schalt. Het is een hartverscheurend lied waar je ook nog op kunt dansen. Als u het wilt horen moet u Dylans nieuwste cd kopen: Tell tale signs, Daar duikt Tell old Bill ook op, track 13.
Track 13 ligt er natuurlijk aan welke versie van de vier u koopt of in handen krijgt.
Op donderdag 9 oktober noemt recensent Menno Pot in De Volkskrant recensierubriek als beste nummers Mississippi en Dreamin’ of you.
Jan Vollaard is twee weken later in NRC Handelsblad op vrijdag 24 oktober vooral onder de indruk van The girl on the Greenbriar shore.
Op donderdag 9 oktober was een van de beroemdste Nederlandse popjournalisten te gast in de Openbare Bibliotheek van Oss. Hij was ingegaan op de uitnodiging om op de dag dat de Nobelprijs voor literatuur wordt uitgereikt (de 2e donderdag van de maand oktober) een lezing te geven over het belang van Bob Dylan. Bert van de Kamp sprak die dag. De titel van zijn lezing was De dag waarop Bob Dylan de Nobelprijs voor literatuur alweer niet kreeg.
Circa twintig bezoekers waren aanwezig op de dag dat Bob Dylan die Nobelprijs niet kreeg (hij ging naar een redelijk onbekende Fransman – Le Clézio). Deze avond werd duidelijk dat Bert zich goed had voorbereid, een consistent verhaal had maar dat hij geen geboren spreker is. Aan het slot van de avond had hij het over de cd Tell tale signs. En liet een lange track van die cd horen. En je kunt van alles over Bert van de Kamp zeggen maar hij heeft beslist goede oren. De track Red river shore (een overblijfseltje van Time out of mind) is een klassiek nummer. Onbegrijpelijk dat Dylan zo’n song niet op een regulier plaat heeft uitgebracht.
Dus wat doe je dan als eenvoudige luisteraar. Je gaat zelf luisteren. En alle hierbovengenoemde tracks zijn inderdaad niet mis. Maar alle dames en heren hebben – nog – één track over het hoofd gezien. Track 14 van de tweede cd ‘Cross the Green mountain (van een onbekende film).
Daartussendoor staan alternatieve opnames uit de periode waarin hij de cd’s Oh mercy, Time out of mind en Modern times opnam. Toptracks daarvan zijn Most of the time, Everything is broken en Ring them bells.
Oh ja, en René Megens houdt in de (verlate) Oor van december (2008/11) een warm pleidooi voor deze plaat. Mosterd na de maaltijd (een teken te meer aan de wand dat Oor niet meer echt snapt wat belangrijk is). Hij meent dat Everything is broken een niemendalletje is of zou zijn.
Oordeel zelf.
De volledige titel is Tell tale signs : rare and unreleased 1989-2006 (The bootleg series : vol, 8) (Columbia 2008)
(zondag 9 november 2008)
Aanvulling maandag 17 augustus 2020
Sinds 9 november 2008 heb ik in meerdere artikelen deze cd én vooral het nummer ‘Cross the Green mountain meegenomen, dan wel daaromheen een betoog opgebouwd en opgeschreven.
Music that comes from a far better land (17 februari 2010)
This magic moment – Wat delen we met elkaar? (januari 2016)
1933-2017 – power and greed and corruptible seed seem to be all that there is (februari 2017)
