Maak kennis met Waarop wachten wij : een monnik klaagt het Avondland aan van Notker Wolf door de beginzinnen van de verschillende hoofdstukken. Oorspronkelijke titel: Worauf warten wir? (2006) (Lannoo, 2008, 272 p).
Recensie voor de Nederlandse Openbare Bibliotheken
In dit boek maakt Notker Wolf, de Duitse abtprimaat van de benedictijnerorde, een scherpe maar erudiete analyse van de vele tegenstellingen in de moderne samenleving. In 21 korte bijdragen gaat Wolf in op een heel scala aan onderwerpen die te maken hebben met de toestand in zowel Europa als de rest van de wereld. De auteur start zijn boek met een verhaal over een reis naar China, om vervolgens onder meer in te gaan op de verworvenheden van de mei-’68-ers, de Afrikaanse mentaliteit en de obsessie met de gelijkheidsidealen. Verder levert hij ongezouten kritiek op politici, op het nieuwe moralisme van de politieke correctheid, op het consumentisme, op de foute omgang met de islam etc. Bij dat alles ontpopt de auteur zich als een sterk bepleiter van de persoonlijke vrijheid en komt hij op voor meer eigen initiatief en minder inmenging van de overheid. De teksten bevatten heel wat controversiële standpunten over onder meer de verzorgingsstaat en leidden dan ook al tot de nodige discussies in Duitsland. Toch is dit een verfrissend boek voor iedereen die nadenkt over het nieuwe Europa.
‘Hoe is het mogelijk dat jullie broeder aan de poort zo’n blij mens is? Al dertig, veertig jaar zit hij daar. Hij heeft nooit carrière gemaakt, zal nooit carrière maken, doet dag in, dag uit hetzelfde en is desondanks een blij mens. Hoe komt dat?’
| 1 – Overwegingen op een station in China |
| Ik krijg het niet snel op de heupen. |
| 2 – Een reis naar de toekomst |
| ‘Wat? Wil je met hen praten? Met de Chinese communististen?’ – ‘Ik probeer het toch maar. |
| 3 – Het negenentwintigste hoofdstuk van de Handelingen der Apostelen |
| Tot op dat moment waren het nog schermutselingen geweest. |
| 4 – Wat doe je wanneer het niet lukt? |
| In de daaropvolgende jaren was ik in Duitsland en Afrika zo druk bezig dat er niet viel te denken aan nog een reis naar China. |
| 5 – Onschuldig maar volledig machteloos? |
| In het jaar 2000, kort voor onze doorbraak in Meihekoe, werd ik tot abt-primaat van de benedictijnen gekozen: de ‘primus inter pares’ onder de abten, zeg ik weleens. |
| 6 – Een tijd van bevoogding |
| ‘Dat is allemaal al lang geschiedenis’, zullen velen misschien stellen. |
| 7 – De romantische revolutie |
| Laten we even terugkijken. Lang voor ’68 losbreekt, heeft de nieuwe vrijheid al een naam: popmuziek, rock-‘n-roll, blues en beat. |
| 8 – Op weg naar totale vrijheid |
| In de jaren tachtig stootte ik in Le Monde op een verslag over communes in Zuid-Frankrijk. |
| 9 – Het elfde gebod |
| Er bestaat geen vrijheid zonder verantwoordelijkheid en zonder het gevaar zich schuldig te maken. |
| 10 – Red de achtenzestigers |
| Een blik op Berlijn, op de Duitse hoofdstad en zetel van de Bundestag, zou ons moeten ontnuchteren. |
| 11 – Wie zijn leven verliest omwille van mij … |
| Ik moet altijd glimlachen wanneer ik in de regel van de heilige Benedictus op de aanbeveling bots dat de monnik op reis iets meer verfijnds moet aantrekken dan in het klooster. |
| 12 – Van vreemde tot naaste |
| ‘Hoe is het mogelijk dat jullie broeder aan de poort zo’n blij mens is? Al dertig, veertig jaar zit hij daar. Hij heeft nooit carrière gemaakt, zal nooit carrière maken, doet dag in, dag uit hetzelfde en is desondanks een blij mens. Hoe komt dat?’ |
| 13 – Mensen met achtergrond |
| Toen ik in het klooster intrad, had ik mijn eerste ervaringen met de diversiteit aan culturen allang opgedaan. |
| 14 – De grote gedwongen verbroedering |
| Het was tijdens de jongste oorlog in Irak. |
| 15 – Benedictijnen in Afrika |
| Een pessimistische toon loopt als een rode draad door de berichtgeving over het Verenigde Europa. |
| 16 – Wat in mijn macht ligt |
| ‘Notker, jij pakt het aan zoals de abten in de middeleeuwen’, zei iemand tegen mij. |
| 17 – Laten wij het aandurven! |
| Midden jaren tachtig begon ik te vermoeden wat met de globalisering op ons zou kunnen afkomen. |
| 18 – Gelijkheid – een Europese obsessie |
| Kan het zijn dat het communisme niet ten onder is gegaan? Dat het zich, zoals de duivel in het bekende bon mot van Baudelaire, in werkelijkheid alleen onzichtbaar of onherkenbaar heeft gemaakt om onaangevochten te kunnen heersen? |
| 19 – Opvoeden in een consumentenmaatschappij |
| Niemand kiest zijn jeugd zelf. |
| 20 – Van de leerkracht hangt het af |
| Een aantal jaren geleden werd een leerling van ons gymnasium in Sankt Ottilien door de bliksem dodelijk getroffen. |
| 21 – Een nieuw visioen : menselijke waardigheid |
| In Tanzania werd ik bij het verlaten van een ziekenhuis aangesproken door een oude man met één been. |
Homepage Beginzinnen
(woensdag 24 december 2008)
