Maak kennis met Dromen van mijn vader : een autobiografie van Barack Obama door de beginzinnen van de verschillende hoofdstukken. Oorspronkelijke titel: Dreams from my father : a story of race and inheritance (2004) (Atlas, 2008, 415 p).
Recensie voor de Nederlandse Openbare Bibliotheken
Deze autobiografie is tien jaar geleden geschreven, maar kwam opnieuw in de belangstelling na de kandidaatstelling van Obama als mogelijk eerste zwarte president van Amerika. In het nieuwe voorwoord schrijft Obama dat hij het boek zeker met vijftig pagina’s zou willen inkorten na herlezing, maar hij heeft het toch maar ongewijzigd gelaten. Hij beschrijft zijn jeugd in Indonesië, zijn opvoeding bij zijn grootouders op Hawaï, zijn werk in de achterstandswijken van Chicago en tenslotte zijn reis naar Kenia, waar hij zijn vaders familie ontmoet. Het boek kreeg vorm aan de hand van gesprekken met familieleden en dagboekaantekeningen. De weergave van gesprekken zijn een reconstructie achteraf. Het is boeiend, vlot leesbaar, authentiek, maar wel erg omvangrijk. Een verademing om een boek over een presidentskandidaat te lezen dat niet is geschreven met het oog op de verkiezingen. Een aansprekend boek over het thema opgroeien in twee verschillende werelden, en een persoonlijke zoektocht naar herkomst.
Oorspronkelijk had ik een heel ander boek voor ogen.
| Inleiding |
| Oorspronkelijk had ik een heel ander boek voor ogen. |
| DEEL EEN – OORSPRONG |
| Hoofdstuk een |
| Enkele maanden na mijn eenentwintigste verjaardag belde een vreemde me op om me het nieuws te vertellen. |
| Hoofdstuk twee |
| De weg naar de ambassade zat tjokvol verkeer: auto’s, motorfietsen, riksja’s, bussen en volgepropte taxibusjes, een optocht van wielen en ledematen, allemaal vechtend om ruimte in de middaghitte. |
| Hoofdstuk drie |
| Het duurde even voordat ik hen in de menigte herkende. |
| Hoofdstuk vier |
| ‘Man, ik ga nooit meer naar een van die zeikerige Punahousefeestjes.’ |
| Hoofdstuk vijf |
| Drie uur ‘s ochtends. De maanverlichte straten leeg, het gebrom van een auto die in de verte snelheid maakt. |
| Hoofdstuk zes |
| Mijn eerste nacht in Manhattan bracht ik ineengedoken in een steegje door. |
| DEEL TWEE – CHICAGO |
| Hoofdstuk zeven |
| In 1983 besloot ik gemeenschappen te gaan organiseren. |
| Hoofdstuk acht |
| Ik was één keer eerder in Chicago geweest. |
| Hoofdstuk negen |
| Het sociale woningbouwproject Altgeld Gardens ligt aan de zuidkant van Chicago: tweeduizend woningen in een reeks bakstenen gebouwen van twee verdiepingen met legergroene deuren en groezelige nepluiken. |
| Hoofdstuk tien |
| De winter viel in en de stad werd monochroom – zwarte bomen tegen een grijze hemel boven een witte aarde. |
| Hoofdstuk elf |
| Ik reed om kwart over drie het parkeerterrein van het vliegveld op en rende zo snel mogelijk naar de aankomsthal. |
| Hoofdstuk twaalf |
| Rafiq had zijn best gedaan om de boel mooi te maken. |
| Hoofdstuk dertien |
| ‘Ik zal je wat zeggen, man, de wereld is een plaats.’ |
| Hoofdstuk veertien |
| Het ging om een oud gebouw in een van de oudere wijken van de South Side, nog stevig, maar wel dringend toe aan renovatie en misschien aan een nieuw dak. |
| DEEL DRIE – KENIA |
| Hoofdstuk vijftien |
| Ik vloog met stormachtig weer vanaf de luchthaven Heathrow. |
| Hoofdstuk zestien |
| Bernard belde precies om tien uur aan. |
| Hoofdstuk zeventien |
| Aan het einde van mijn tweede week in Kenia gingen Auma en ik op safari. |
| Hoofdstuk achttien |
| Om halfzes ‘s avonds ratelde onze trein het oude station van Nairobi uit, op weg naar het westen, naar Kisumu. |
| Hoofdstuk negentien |
| Roy en Abo hadden de volgende dag allebei een flinke hoofdpijn en bleven samen met Kezia nog een dag in Kendu. |
| Epiloog |
| Ik bleef nog twee weken in Kenia. |
Homepage Beginzinnen
(donderdag 25 december 2008)
