Econome Marcia Luyten vindt van wel. In Afrika overheerst namelijk het korte termijn denken en in Nederland is dat volgens haar ook steeds meer het geval.
Marcia Luyten
Marcia Luyten (1971) is journaliste, cultuurhistorica en econome. Zij schrijft onder meer voor NRC Handelsblad, de Volkskrant en Vrij Nederland. Ook was zij werkzaam voor het ministerie van Buitenlandse zaken. Zij verbleef meerdere keren voor langere tijd in Afrika, o.a in Rwanda en Oeganda.
Termijndenken
In 2008 verscheen haar boek Ziende blind in de sauna : hoe onze politiek, economie en cultuur ‘Afrikaanse’ trekken krijgen. Zij geeft hierin haar visie op de huidige ontwikkelingen in Nederland en gaat daarbij uit van de veranderingen in de jaren zestig van de twintigste eeuw. Ook maakt zij steeds vergelijkingen met de toestanden in Afrika. Op economisch gebied is volgens haar – zowel hier als in Afrika – geen lange termijndenken meer. De democratie zoals die in Nederland functioneert, wordt steeds ondoorzichtiger. De communicatie raakt versplinterd door het vele aanbod. Luyten pleit voor een voltooiing van de idealen van de jaren zestig: wel vrije, maar geen a-sociale burgers.
Luyten ziet het grote in het kleine en daarover schrijft of vertelt zij een verhaal. Zij zegt daarover: “Het moet een plezier zijn om naar te luisteren, zo rijk aan informatie dat je meer weet dan voorheen, subtiel genoeg om je ongemerkt een analyse mee te geven.”
De lezing is in de Groene Engel en maakt deel uit van de Blikopener Speciaal reeks, georganiseerd door BasisBibliotheek Maasland in samenwerking met Groene Engel en Brabants Dagblad. De cyclus heeft dit seizoen als overkoepelend thema ‘Tijd voor een nieuwe lente’.
-16 januari
-14:00 – 16:00
-Kaarten kosten €7,- voor leden van de bibliotheek en €9,- voor niet-leden. Kaartverkoop Ook verkrijgbaar in alle vestigingen van BasisBibliotheek Maasland en bij de Groene Engel in Oss.
Groene Engel
Marcia Luyten gaf in een email aan waarover ze zondag 16 januari o.a. zal spreken.
Never waste a good crisis
Waar vrijheid en welvaart het grootst zijn, doet ook De Angst zich gelden. Somberman is koning.
Het meest sombere land ter wereld is Frankrijk, zo blijkt uit onderzoek. Kom ik in Congo, dan kan de bevolking met recht somber zijn over haar toekomst. Toch zijn de mensen daar vaker optimistisch.
Dat is geen toeval. Wij staan boven op de berg. We zijn rijk en vrij en dat al vele decennia. We hebben het gevoel dat we alleen nog omlaag kunnen. Sterker nog, we voelen ons speelbal van krachten die ons naar beneden duwen: inhalige bankiers die ons in een crisis loodsen, China, India en Turkije die in razende vaart economische en politieke macht vergaren. En elke stap naar beneden is iets verliezen.
Het goeie nieuws is: Daar zijn we zelf bij. We moeten ons dan ook gelukkig prijzen met de huidige crisis – want in crisis zijn we. De instituties die onze liberale democratie dragen, brokkelen af: de onafhankelijke rechter, de parlementariër. Maar nu de bestaande orde overhoop wordt gegooid, kunnen we beter kijken naar waar we staan, waar we vandaan komen en waar we heen willen. Wat is ook alweer vrijheid? Waarom is gelijkheid zo belangrijk? In een homogene gemeenschap was dat allemaal wel duidelijk. In de nieuwe, moderne samenleving moeten we deze basisnoties heroverdenken.
Nu pas kunnen we ook zien dat de grootste vijand niet aan de poort rammelt. Hij zit in onszelf. Waar de consument het wint van de burger, daar gaat de toekomst verloren. Kiest het nieuwe kabinet dan voor de aanval?
Er is vandaag de dag een hoop te winnen. Niets geeft meer voldoening dan gehoor geven aan de oproep tot burgerschap, zei Barack Obama toen hij president van de Verenigde Staten werd. Mooie woorden, maar wat betekenen ze voor onszelf?
Behalve in een financiële crisis, zit Nederland in een mentale crisis. En daar kunnen we wat aan doen. Met zijn allen. Wij zijn degenen op wie we wachten.
(woensdag 5 januari 2011)
