Maar het is nu crisis
We zitten in een crisis van een ongekende omvang. Hij is veel groter dan alleen dat zichtbare stukje financiële crisis. We staan voor een keerpunt in onze samenleving, dat nog niet iedereen ziet, maar waar iedereen mee te maken krijgt. Ons huidige tijdsgewricht doet me denken aan Copernicus. Die stelde rond het jaar 1500 in zijn heliocentrische theorie dat de planeten om de zon draaiden. Daarmee weersprak hij dat de aarde het middelpunt van het universum is, wat iedereen toen dacht. Maar Copernicus had het moeilijk met zijn nieuwe waarheid, want met zijn gedachtegang werden de fundamentele waarden van het geloof, de wetenschap en de politieke- en Koninklijke macht volstrekt ondermijnd (pagina 27-28).
Aldus Ronald van den Hoof in zijn in april 2011 verschenen boek Society 3.0 Daarin ontvouwt hij een optimistische kijk op de toekomst. Waarin de mens centraal zal staan en iedereen met elkaar zal samenwerken. Voordat hij zijn (vage) ideeën over de toekomst ontvouwt zet hij in grote streken neer waar het in onze huidige samenleving aan schort.
De mens in het middelpunt
In mijn humanicentrische theorie draait alles om de mens. In het bijzonder draaien organisaties zich rond de mens. En dat betekent een nieuw middelpunt, een nieuw referentiekader, als gevolg waarvan makers van een product, dienst of zelfs een hele samenleving niet langer leidend zijn in de gebeurtenissen. Het is tijd om te veranderen. Om het roer radicaal om te gooien. Tijd om eigen verantwoordelijkheid te nemen.
() We kunnen de uitslag van onze veranderingen niet voorspellen, want elk stapje verder in de tijd levert een steeds grotere onzekerheid in de uitkomst op, waarmee de oplossingen of de beelden van waar we naar toe gaan redelijk onvoorspelbaar zijn geworden. Het is dus eng voor mensen om te veranderen; we houden liever vast aan (schijn)zekerheden. En dat terwijl ons maatschappelijke en economische systeem als een kaartenhuis in elkaar is gezakt (pagina 28-29)
Help de roltrap staat stil!
() Twee mensen staan op een roltrap naar boven. De roltrap komt plotseling tot stilstand. De twee stilstaande roltrapreizigers weten niets anders te verzinnen dan om hulp te roepen en elkaar te verzekeren dat er wel snel iemand zal komen. Wat een prachtige metafoor voor deze tijd: het vanzelfsprekende omhoog bewegen van de economie. Meeliften op het bekende en geëffende pad en eigen succes claimen. Denken dat alles vanzelf wel goed komt maar niets wezenlijks ondernemen om bij te dragen aan een verantwoorde economische en maatschappelijke waardecreatie. In het filmpje gaan beide roltrapreizigers eerst klagen over anderen. Over het achterstallig onderhoud van de roltrap. Over het feit dat er veel meer roltrappen hadden moeten zijn. Ze kijken elkaar machteloos aan, maar willen hun machteloosheid niet toegeven. “Wat moeten we doen nu die roltrap stilstaat?” Het antwoord is uiteraard kinderlijk eenvoudig. Als de roltrap stilstaat ga je gewon zelf lopen, neem je het heft in eigen handen, mobiliseer je jezelf! Ja, veranderen is soms eng, vooral als je een comfortabele plek op het pluche hebt bemachtigd (pagina 29)
Ronald van het Hoff is de oprichter en belangrijkste man achter het bedrijf Seats2Meet. Op zijn website kun je Society 3.0 gratis downloaden. Maar een boek van 450 pagina’s op een iPad lezen?
(vrijdag 13 mei 2011)
