Madeleine
Voilá, een onbekende columniste gebruikt op zaterdag 30 november 2013 in Trouw (on)bewust het procédé van Marcel Proust. Weet dat geuren vaak herinneringen bovenhalen. Triggeren. Loop maar eens een basisschool binnen. Bij Proust kwamen herinneringen naar boven toen hij een Madeleine koekje in bloesemthee doopte. Bij Anniek van den Brand was het iets anders. maar ook hier vloog ze door die geur terug naar vroeger. Toen alles klein en beschermd was.
Haar column begint zo:
Die herfstavond fiets ik naar huis. Ik snuif de knisperende lucht op die hoort bij de laatste dagen van november. En ineens is daar, heel kort, die geur. Anijs. Een vlaag is het, een flard, maar het is genoeg om me van het ene op het andere moment terug te zetten in de tijd.
Waar is ze?
… en ik fiets niet over de Amsterdamse Ringdijk, maar over een met berkenbomen omzoomde kronkelweg tussen de kale velden die Keldonk van Erp scheiden. Nu de hoge maïs me niet langer het zicht ontneemt en de bomen hun blad zo goed als hebben verloren, kan ik de huizen en de kerktoren van mijn dorp al zien.
Keldonk
De wind draagt anijslucht mee – van mijn vaders bakkerij helemaal naar hier. Hij bakt krollen, een geknoopt anijsbroodje, dat hij alleen in de sinterklaastijd maakt en dat wij, mijn familie en streekgenoten, eten met echte boter en verse speculaas.
Vader (Leo) van den Brand
() Als ik met rode wangen de bakkerij inloop, duwt mijn vader me een warme krol in mijn hand. “Hier, it mar op.” Mijn moeder heeft haar schort aan en verpakt de anijsbroodjes ondertussen met grote handigheid in zakken van tien stuks.
Feest van herkenning
De column van Anniek van den Brand is een feest van herkenning. Voor mensen in de regio Noord Oost Brabant. Of niet? De afgelopen weken trakteerde iemand binnen onze brede bibliotheekorganisatie op krollen. En toen bleek dat verschillende collega’s net bekend waren met deze traditie. Die, blijkt nu, erg lokaal is. Inmiddels bakt bijvoorbeeld bakker Lamers in Oss ze ook. Maar vroeger niet.
Slotakkoord
We dekken de tafel en als onze ouders uit de bakkerij komen, eten we brood en krollen met echte boter en speculaas. Straks, na het eten, maakt ons pap nog gebakjes, morgen bakt hij krentenbrood omdat het donderdag is. Alles is als altijd.
Alles is als altijd
Weemoed. Terugverlangen naar vroeger. Prachtig onder woorden gebracht door Anniek, die nu 46 jaar oud is en terugverlangt naar de tijd dat ze elf was en als jonge meid van Erp naar Keldonk over het Hackerom terug naar huis fietste. En nu jaren later, is alles anders. De joviale bakker Leo van den Brand is al weer jaren dood. En dan komt er zo’n geurtje voorbij en komt alles weer boven.
Citaat 089 (dinsdag 3 december 2013)
Homepage Citaten 2013
