Deze flard komt uit een opiniestuk van emeritus hoogleraar orthopedagogiek Aryan van der Leij (1946), die op maandag 3 februari 2014 in de Osse bibliotheek een lezing verzorgt over zijn boek De pretparkgeneratie (Nijgh & Van Ditmar 2013, 319 pagina’s).
Een van de vele boeken waarin (voorzichtig) kritische noten geplaatst worden bij onze steeds digitaler wordende wereld. Als orthopedagoog gaat hij natuurlijk in op de effecten van de digitale storm op kinderen en jongeren. En daarmee samenhangend hun opvoeders en onderwijzers. De lezing is helaas al uitverkocht. Hij snijdt een punt aan waar veel ouders mee zitten, tegen aan lopen. Soms ietwat radeloos worden als ze merken dat hun kind amper meer weg te slaan is uit de digitale ‘toverwereld’, die véél interessanter en aantrekkelijker is als de wereld van school en alledaags getob en gedoe.
Het Brabants Dagblad vroeg Aryan van der Leij een artikel te schrijven voor de opiniepagina van donderdag 30 januari 2014. Uit dat stuk (Kind groeit op in pretpark) enkele citaten.
De digitalisering mag de cultuur drastisch hebben veranderd, de haast obsessieve tendens naar prettig tijdverdrijf is al langer gaande. () En dat alles in een sfeer van you only live once.
() Het overgrote deel van die activiteiten in de ‘vrije tijd’ is niet bedoeld om er wijzer van te worden maar om er volop van te genieten, een cultuur die nog het best vergeleken kan worden met een pretpark. Dat is gericht op het bevredigen van de behoefte aan plezier, afgestemd op kinderen die er hun grenzen mogen verleggen. Daarmee is in principe niets mis, behalve als de illusie ontstaat dat de volwassen wereld daar een verlengstuk van is. Die werel ziet er immers heel anders uit. Dat merken kinderen en jongeren op school al. Daar worden ze in toenemende mate geconfronteerd met een afrekencultuur met zijn toetsen en vroegtijdig voorsorteren.
() De belangrijkste vraag is natuurlijk wat de ouders en hun directe omgeving eraan kunnen doen om te voorkomen dat het zover komt. De traditionele vangnetten – kerk, maatschappelijke bewegingen, familie, buurt – zijn sterk gekrompen of verdwenen. Overal zie je ouders die het alleen moeten zien te rooien met hun steeds egocentrischer kinderen, die ze overigens zelf hebben geschapen. In deze tijd van culturele pretparkisering kost het grote moeite om het doel van opvoeding voor ogen te houden: kinderen tot verantwoordelijke volwassenen brengen.
Youtube – De Pretparkgeneratie ; lezing Aryan van der Leij (lezing Oss, 2014)https://www.youtube-nocookie.com/embed/ESzPPTKJ5z0
Meer lezen? (boeken gaan niet alleen over kinderen en opvoeding)
Nicholas Carr. Het ondiepe : hoe onze hersenen omgaan met internet (2011)
Andrew Keen. De digitale afgrond : hoe de huidige sociale revolutie ons eenzamer en hulpelozer maakt (2012)
Neil Postman. Wij amuseren ons kapot : de geestdodende werking van de beeldbuis (1986)
Manfred Spitzer. Digitale dementie : hoe wij ons verstand kapotmaken (2013)|
Citaat 105 (donderdag 30 januari 2014)
Homepage Citaten 2014
