De Donald Duck is een weekblad dat je elk kind toewenst.
Wekelijks enkele verhaaltjes. Met vaste personages. Herkenbare situaties. En de afloop ligt vast. De Boze Wolf slaagt er wederom niet de drie biggetjes in zijn kookpot te stoppen. Donald raakt weer een baantje kwijt. Kwik, Kwek en Kwak waren voor de zoveelste keer iedereen te slim af, maar gaan gelukkig zelf ook af en toe onderuit. Guus Geluk legt het met al zijn geluk toch af tegen Donald, die er met Katrien vandoor gaat. Oom Dagobert zwemt vaak in zijn geld, is regelmatig zijn geluksdubbeltje kwijt, verdient trilbiljoenen en is gelukkiger om ergens tien cent op te besparen. Willie Wortel en Lampje zijn een bijzonder duo. Af en toe figureren ook broer Konijn, de booswichten, Madam Magica en anderen.
Een vrolijk weekblad. Dat is het.
Niet alleen voor kinderen
Veel ouders zullen een abonnement hebben genomen toen hun kinderen gingen lezen in groep drie of vier. Maar – wedje – in veel huishoudens zal dat abonnement niet opgezegd zijn toen de kinderen naar het middelbaar onderwijs gingen of het huis verlieten. Veel vaders – wedje – zullen het abonnement aangehouden hebben. En – ander wedje – veel moeders begrijpen dat niet. Zo’n stripblaadje. Wat is daar nou leuk aan?!
Nou!
Het is om te beginnen goed getekend. De Nederlandse redactie heeft een goed stel tekenaars aan boord. Maar vooral verhalenvertellers. Die er meestal in slagen ‘leuke’ verhalen te bedenken. Heel af en toe overtreffen ze zichzelf als ze ‘de tijdgeest’ (in Nederland!!) weten te pakken. Verwijzingen naar politici, gebeurtenissen, trends. Nooit op een vervelende manier. Of om iemand te grazen te nemen. Ik durf er iets om te verwedden dat veel Bekende Nederlanders apetrots zijn als ze in een verhaal van Donald, zijn neefjes en Dagobert Duck terecht zijn gekomen. De redactie doet dit nooit in afleveringen rondom de Grote Boze Wolf, Broer Konijn of Mickey Mouse. Nee, altijd worden dit soort verhalen gesitueerd in Duckstad. Een perfect stad om een Mark Rutte, burgemeester of sportman in op te nemen. Vaak refereren ze ook aan plaatsen, provincies, belangrijke gebeurtenissen.
Relatief jonge kinderen zullen alle verwijzingen niet kunnen plaatsen, maar dat verhindert niet dat ze het verhaal kunnen begrijpen. En er van genieten. En – vooral dat – dat ze blijven lezen!!! Ook worden vaak de rollen omgedraaid. Voeden Kwik, Kwek en Kwak Donald of oom Dagobert op. Vertonen volwassen gedrag als de ouderen het laten afweten. Doorlopend worden spiegels aan de lezers voorgehouden. Maar – nogmaals – nooit op een vervelende manier.
Nummer 4 van 2015 – De doldwaze deeldrang
Het openingsverhaal van dit nummer is een prachtig voorbeeld. In ‘De doldwaze deeldrang’ is Donald helemaal bezeten. Zoals veel Nederlanders. Volwassenen én kinderen. Die verdwazing wordt natuurlijk tot in het absurde doorgetrokken, maar houdt groot én klein ondertussen wel een spiegel voor. Uiteraard is het ietwat moralistisch, maar niet op een vervelende manier. Nee, speels, grappig, herkenbaar. Een perfecte episode om binnen een schoolklas te gebruiken. Voor een lesje mediawijsheid, een ouderavond.
Het verhaal zit vol taalgrapjes, verwijzingen naar de realiteit. Oh ja, nog iets. In dit soort Donald Duck-verhalen worden alle woorden uit de realiteit op een andere manier ‘vertaald’. Dat is op zich al een groot genot.
Snoetboek, Instagrap, Kwetter, AngryDucks, ‘duimpjes’, webwauwelen, SnepKwek, Voogle+, eiPhone, signaalstoppers, Starducks, JoeTjoep.
Donald draait door
‘s Morgens ontdekken Kwik, kwek en Kwak aan het ontbijt (in Duckstad wordt nog ‘normaal’ geleefd) dat oom Donald de hele dag online bezig is. Met zijn eiPhone, tablet of pc. Hij checkt doorlopend zijn mail, gaat na of er nieuwe ‘duimpjes’ op Snoetboek zijn geplaatst. Meldt zich bij zijn baas ziek om maar door te kunnen gaan. Is verslaafd. Op zeker moment nemen de neefjes apparatuur van hem af. Maar Donald weet daar toch weer iets op te verzinnen. Zoals gewoonlijk een hoop gedoe, activiteit. Grappig, in een mooi tempo. Herkenbaar voor alle lezers van de Donald Duck. Aan het eind is Donald genezen. Gaat naar huis en roept uit: ‘Ach, ik ga toch lekker een BOEK lezen!‘
Om te ontdekken dat nu de neefjes verslingerd zijn geraakt aan Snoetboek.
De Donald Duck lezen
In alle (vijftien) bibliotheken in Noord Oost Brabant kunt u wekelijks het nieuwste nummer lezen en oudere lenen. Ook treft u daar tientallen albums, boeken en pockets aan met bundelingen van oudere afleveringen. Verder natuurlijk honderden andere stripalbums en helden. U kunt natuurlijk ook een abonnement nemen.
Meer lezen over mediawijsheid en de verslaving waaraan Donald leed?
Rondom dit onderwerp verschijnen regelmatig nieuwe boeken. De meningen zijn verdeeld. De waarheid ligt waarschijnlijk in het midden. Té veel uren per dag bezig zijn met ‘een scherm’ is waarschijnlijk niet goed. Deze aflevering van Donald Duck zouden leerkrachten in het basisonderwijs en de lagere klassen van het middelbaar onderwijs kunnen gebruiken voor een les of debat. Of in uw eigen gezin.
Nicholas Carr. De glazen kooi : wat automatisering met ons doet (2014)
Nicholas Carr. Het ondiepe : hoe onze hersenen omgaan met internet (2011)
Andrew Keen. De digitale afgrond : hoe de huidige sociale online revolutie ons eenzamer en hulpelozer maakt (2012)
Jaron Lanier. Nee, je bent geen gadget (2010)
Evgeny Morozov. Om de wereld te redden, klik hier (2014) Pittig!!
Manfred Spitzer. Digitale dementie : hoe wij ons verstand kapotmaken (2013)
Patti Valkenburg. Schermgaande jeugd : over jeugd en media (2014)
Een eerder artikel over de Donald Duck: Weer naar school (september 2010)
Artikel: Newspeak: sociaal lezen (oktober 2012)
Artikel: Wat wens je als ouders je kinderen toe? (door ouder Tamara de Leijer) (oktober 2013)
Youtube – Magie van de media: Patti Valkenburg over het effect op kinderen (NWO Spinoza te Paard) (90 minuten)
Citaat 217 (zaterdag 24 januari 2015)
Homepage Citaten 2015
