Luistercafé Noordkade #17 Eric Clapton

Vrijdag 14 september 2018 stond tijdens de 17e editie van Luistercafé Noordkade Eric Clapton centraal. De eerste editie van het derde seizoen, dat tot juni 2019 doorloopt. Het is bedoeling tien edities te houden. Normaliter op de eerste vrijdag van de maand, maar door vakantie van Joost begonnen we een week later.

Storing! en Willie Minkels
Het was een relatief eenvoudig programma, met één band (Storing!) en één gast (Willie Minkels). Deze avond trok veel publiek. Onze gast kwam dit keer uit Veghel.

Veghelnaar Willie Minkels is een verzamelaar van Eric Claptoniania. Hij bracht deze avond een jasje van Clapton mee (dat hij droeg voor de foto op de hoes van het album August) en vertelde tijdens het interview honderduit over zijn passie voor deze grote Engelse gitarist. Zijn fascinatie had niet alleen met zijn muziek te maken, maar ook met de complexiteit van zijn leven en dat Clapton hem op andere artiesten en muziekstijlen heeft gewezen. Tijdens het gesprek kwamen alle periodes van Clapton kort voorbij.

De driemansband Storing! was gevraagd om een aantal Clapton-songs in een semi-akoestische versie te brengen. Daar slaagden ze wonderwel in. Door deze keuze moest het publiek wel ‘dé’ Clapton-song missen: Layla.

Niemand kent je …
Aan het begin van de avond keken we kort terug op de in augustus van dit jaar gestorven Aretha Franklin, the queen of soul. Dat deden we om via een andere queen (of the blues: Koko Taylor) uit te komen bij een keizerin: Bessie Smith,. Zij wordt ook wel the empress of the blues genoemd. Bessie Smith maakte haar eerste opnames in 1923. Ze werd niet oud. In de jaren zeventig verscheen haar verzameld werk op vijf dubbelelpees, en twee decennia later op vijf dubbelcd’s.

In 1929 nam Bessie Smith een liedje op van ene Jimmy Cox; hij had liedje in 1923 geschreven: Nobody knows you when you’re down and out.

Een klassiek nummer dat door veel artiesten is opgenomen. Ook door Clapton, op zijn beroemdste elpee: Layla and other assorted love songs. Dé enige plaat van Derek and the Dominos, uit 1970. De plaat waarop Clapton ‘duelleert’ met Duane Allman, die een jaar later met zijn motor verongelukt. Op die dubbelelpee staan covers en eigen songs van Clapton. Het bewuste nummer – Nobody knows you when you’re down and out – gaat over het universele inzicht dat je vrienden bij de vleet hebt als het (financieel) goed met je gaat, maar dat ze hard weglopen als je om wat voor reden dan ook aan lager wal geraakt. Een profetische song. Clapton heeft in zijn leven – mede door eigen toedoen – veel dieptepunten mee moeten maken en hij zal ongetwijfeld de wijsheid uit dat liedje van Cox kunnen onderstrepen.

Een grillige carrière
Tijdens de avond kwamen verschillende aspecten van Clapton voorbij. Om te beginnen liedjes die hij met verschillende band-jes heeft gemaakt en opgenomen. Ook werd deze avond duidelijk dat Clapton een belangrijke rol heeft gespeeld: veel jonge blanke jongemannen in zijn land, Europa en the States hebben mede door hem kennisgemaakt met zwarte muziek uit de jaren twintig tot vijftig. Hij coverde onder eigen naam of samen met die eerder genoemde bandjes liedjes van grote, maar soms ook obscure namen.

Eric Clapton speelde voordat hij aan een solo-carrière begon korter of iets langer samen met o.a. the Yardbirds, John Mayall and the Bluesbreakers, Cream, Blind faith en Delaney and Bonnie. Ook nam hij later in zijn loopbaan regelmatig albums met andere grote namen op.