In het septembernummer van het Engelse Mojo kreeg deze cd vijf sterren.
In 2003 is ook dit maandblad begonnen met de service om sterren aan recensies te koppelen. Tegen dat systeem zijn allerlei argumenten in te brengen maar voor muzikale veelvraten is het toch wel gemakkelijk. De sterren brengen een eerste grove schifting aan. Indien je de sterren kunt plaatsen in relatie tot het genre en de naam van de recensent dan is het een prima filter. Toch valt zo’n plaat vaak tegen. Vier of drie sterren was ook genoeg geweest. Bij deze heruitgave zijn alle sterren terecht. Het is echt een ‘An out-and-out MOJO classic’.
Shirley Collins is een van de grote namen uit de beginjaren van de Engelse folkbeweging. Haar eerste opnames dateren van 1959. Samen met haar zus Dolly maakte ze eind jaren zestig enkele memorabele albums. Opvallend is haar stem. Die gaat erg hoog, maar het lijkt wel alsof ze die allerhoogste noten nét niet kan of wil halen. Verder zijn de arrangementen van haar zus Dolly de echte meerwaarde. Ze gebruikt zeer ongebruikelijke instrumenten die in de verte doen herinneren aan de “groep” This mortal coil en Lisa Gerrard die medio jaren tachtig in kleine kring opzien baarden met hun vertolking van liedjes van Tim Buckley en Alex Chilton. Een Engels woord om de sfeer van sommige liedjes op deze plaat te omschrijven is creepy. De teksten zijn afkomstig uit lang vervlogen tijden, anoniem en handelen vaak over eenzame meisjes, stoere helden, zeehelden enzovoorts.
Op de cd die in 2003 uitkwam zijn vier bonustracks toegevoegd. Twee daarvan overtreffen de vele hoogtepunten van de oorspronkelijke plaat. Het is onbegrijpelijk waarom ‘Short trousers & white trousers’ al niet in 1970 werd uitgebracht. Prominent aanwezig is in dit nummer een blokfluit. Van het reguliere album moet ook ‘Plains of Waterloo’ genoemd worden. Een lang nummer (acht minuten) dat qua onderwerp sterk lijkt op twee (veel) later verschenen klassieke folknummers. Een soldaat sneuvelt en de hoofdpersoon uit het lied staat daar op de een of andere manier bij stil. Net zoals in ‘No man’s land’ van Eric Bogle en in ‘The woods of Darney’ van Richard Thompson. Check it out!
(zaterdag 24 mei 2003).
