“Over deze dubbelelpee zou je een hele pagina vol kunnen schrijven. Aangezien er deze week nog drieënveertig elpees verschenen zijn, bij wijze van spreken natuurlijk, waarvan een deel in deze pagina’s besproken behoort te worden, hou ik het kort.”
Zo begint hvn (= Harry van Nieuwenhoven) zijn recensie in Oor (nummer 22 van 1973). Harry had het goed gezien: een belangrijke plaat. Zo belangrijk dat de cd-versie uit 1998 sterk werd uitgebreid: maar liefst 4 cd’s!
“Wat hier geboden wordt is een brok pophistorie die zijn weerga niet kent. Verantwoordelijk voor de samenstelling van deze selectie ‘punkrock’ is Lenny Kaye, die naar mijn mening met één van de zinnigste re-release-ideeën van de laatste jaren bezig is. Hij verzamelde achtentwintig nummers van groepen uit het tijdvak 1965-1968 (de start, opleving en terugtocht van de psychedelische rock). Groepen die nooit wereldfaam hebben verworven, maar die wel stuk voor stuk nummers op de plaat zette die typerend voor die tijd waren. Ontwapenend, soms lachwekkend, veel imitaties maar toch ook wel innoverend.”
Opvallend is vooral hier het woord ‘punkrock’.
In 1991 nodigde de redactie van Oor 47 kenners uit om tien platen te noemen voor de zogenaamde ‘Compilatie compilatie‘. Verzamelplaten van een artiest of echte verzamelalbums waarop meerdere artiesten staan. Drie platen werden door tien deelnemers genoemd: de 7-delige Atlantic rhythm & blues serie, het verzameld werk van Robert Johnson en de Nuggets-lp’s.
Link naar muzieklijstjes: de compilatielijst uit ‘de’ Oor uit 1991
Harry had het in 1973 kortom nog niet zo slecht gezien
(vrijdag 25 mei 2003)
