Lieven Tavernier. Niet voorbij

In het titelnummer Niet voorbij ligt een man op sterven.

Hij denkt terug aan vroeger. Hoort een zuster in het hospitaal zingen. Liederen die zijn moeder ook zong en mijmert dat zolang hij zich haar nog herinnert zij blijft voortleven, zij niet voorbij is. Zijn moeder zong psalmen en geloofde waarschijnlijk het verhaal dat er een leven na dit leven is. De stervende man heeft de religieuze weg die zijn moeder hem heeft gewezen al lang geleden verlaten. Toch hoopt of gelooft hij op zijn beurt dat hij zal voortleven. Tenminste zolang er nog iemand zal zijn die nog eens aan hem terug zal denken. Bij het beluisteren van deze cd springt dit slotnummer er meteen bovenuit. Het nummer heeft het in zich om uit te groeien tot een classic binnen crematoria of andere plaatsen waar doden worden herdacht.

Maar de cd bevat veel meer juweeltjes. Die echter meer tijd vergen. Lieven Tavernier schrijft teksten waar hoorbaar lang aan is gesleuteld. Hij huldigt niet het principe dat alles er in één keer uit moet komen. Integendeel. Elk woord en elk leesteken heeft betekenis. Op www.lieventavernier.be staat de volgende zin: Na de opnames vond Tavernier in het schilderij ‘ Thé ‘ van Piet Pollet datgene waarover zijn songs gaan. Een heel stille wereld waarin de aanwezigen al afwezig zijn en de afwezigen zeer aanwezig

(dinsdag 24 mei 2005)