The hours is een film over het leven van drie vrouwen.
Uit drie verschillende periodes van de twintigste eeuw. De belangrijkste is Virginia Woolf die in de jaren twintig het boek Mrs. Dalloway schrijft. Romanschrijver Michael Cunningham baseerde op dit uitgangspunt een roman die in 2002 met in de hoofdrollen Nicole Kidman en Meryl Streep verfilmd werd als The hours. Bekroond met een Oscar voor de beste vrouwelijke rol (Nicole Kidman). Michael Cunningham zegt enkele interessante zaken over het verschil tussen muziek en literatuur. En geeft aan dat de muziek van Philip Glass voor hem erg belangrijk is geweest en zal blijven.
Each novel I’ve written has developed a soundtrack of sorts; a body of music that subtly but palpably helped shape the book in question. I don’t imagine most people who’ve read any of my books could readilbly see their connections to particular pieces of music, but I have long been aware that A home at the end of the world evolved, in part, from Laurie Anderson’s Big science, Joni Mitchell’s Blue, and the Mozart Requiem; that Flesh and blood derived from operas of Verdi, Neil Young’s After the goldrush, several albums by the Smiths, and Jeff Buckley’s cover of Leonard Cohen’s “Hallelujah;” and The hours from Schubert (particuraly “Death and the maiden”), Brian Eno’s Music for airports, Peter Gabriel’s “Mercy street,” and, for reasons I can’t begin to explain, Radiohead’s OK computer. The one constant since I started trying to write novels, however – my only ongoing act of listening fidelity – has been the music of Philip Glass.
I love Glass’s music almost as much as I love Woolf’s Mrs. Dalloway. () So when I heard he’d agreed to contribute to music to the film version of The hours, it seemed both inevitable and too good to be true.
Michael Cunningham is kortom het prototype van de muziekliefhebber die geen grenzen kent en voor veel zaken open staat.
Philip Glass heeft meerdere keren muziek geschreven voor een film. De beroemdste scores waren uiteraard de muziek voor de projecten van Godfrey Reggio: Koyaanisqatsi, Powaqqatsi en Naqoyqatsi. Veel mensen worden een beetje kriegel van deze films. En de bijbehorende muziek.
Veel minder bekend is zijn muzikale bijdrage aan de documentair-achtige speelfilm Mishima uit 1985 over de Japanse schrijver die op zekere dag ritueel zelfmoord pleegt.
Voor de verfilming van het boek The hours van Michael Cunningham tapt hij uit een heel ander vaatje. Een romantisch vaatje wel te verstaan. Het begeleidend orkest onder leiding van oude getrouwe Michael Riesman heet hier niet voor niets The Lyric quartet. De cd laat zich perfect beluisteren zonder de film. Het scheelt wel als je weet wat zich achter titels als Morning passages (nummer 2) en The hours (slotnummer) afspeelt
(dinsdag 24 mei 2005 2005)
