De latten verleggen – Yes, we can!

De latten verleggen is de titel voor de vijfde reeks lezingen die in het seizoen 2008-2009 door BasisBibliotheek Maasland in samenwerking met het Brabants Dagblad in de Groene engel in Oss wordt georganiseerd. Dit seizoen spreken zes personen over het thema duurzaamheid en het streven naar “ietsje” meer kwaliteit.

Sinds woensdagochtend 5 november kunnen we aan de titel toevoegen: Yes, we can!

Sprekers zijn: Kris Verburgh, Willem Middelkoop, Jan Juffermans, Marcel van Herpen,  Ad Verbrugge en Joep Dohmen.

Daarnaast worden onder deze noemer in alle vestigingen van BasisBibliotheek Maasland verschillende activiteiten georganiseerd over het thema duurzaamheid en kwaliteit. Lezingen door Marieke Henselmans, Maarten Keulemans en Theo van den Elzen. Verder een Goed doen  scheurkalender 2009 die gemaakt is door 150 leerlingen van een viertal Osse basisscholen (met hun tips voor een duurzamere wereld onder het motto Jij maakt verschil). Het eerste exemplaar werd op donderdag 13 november uitgereikt aan wethouder Hoeksema van de gemeente Oss (portefeuillehouder duurzaamheid) en de directeur van de Triodos-bank. Tot medio maart is in de Openbare Bibliotheek van Oss een tentoonstelling over dit onderwerp.

De latten verleggen – de titel
In zijn programma Graag gedaan meneer van Merwijk zingt cabaretier Jeroen van Merwijk het liedje De latten liggen laag. Een liedje dat volgens criticus Henk van Gelder (NRC Handelsblad van vrijdag 7 maart 2008) een cultuurpessimistische kijk is op het huidige niveau van onderwijs, politiek en andere richtinggevende sectoren in dit land. Deze observaties worden door velen gedeeld. Naast het feit dat de latten, de niveaus waarnaar we zouden moeten streven, té laag liggen speelt het feit dat de latten moeten worden verlegd.

De komende tientallen jaren zullen we wereldwijd een antwoord dienen te vinden op het afsmelten van de poolkappen, het verdwijnen van de gletsjers, kortom het veranderende klimaat. Onze (ecologische) voetafdruk moet m.n. in het Westen beduidend kleiner worden.

We zullen tevens een antwoord dienen te vinden op de opkomende economische grootmachten (China, India, Latijns-Amerika en zelfs Afrika), die ons de komende decennia in gaan halen.

In zijn algemeenheid kan gezegd worden dat we in het welvarende Westen alleen kunnen overleven als we de kwaliteitskaart uitspelen. Dat betekent wel dat enkele latten écht verlegd moeten worden.

De latten verleggen : jij kiest toch ook voor duurzaamheid?

Betekent: het niveau hoger én ons aanpassen om te kunnen overleven.

In de vijfde reeks Blikopener speciaal lezingen op de zondagmiddag in de Groene engel zullen een zestal vooraanstaande Nederlanders aangeven welke latten verlegd moeten worden. Ze zullen, voor zover nodig, nogmaals de vinger op de zere plekken leggen, aangeven wat we in het Westen dienen te behouden, wat gestimuleerd moet worden maar vooral voorhouden wat in hun ogen wegen zijn die we komende decennia zouden kunnen gaan bewandelen. Alle sprekers zijn op hun “eigen” gebied een autoriteit, met recht van spreken.

Een Canadese singer-songwriter, Bruce Cockburn, houdt rouwenden in een ander liedje, No footprints, voor dat doden geen voetstappen nalaten, maar only where they’ve been, a faint and fading glow.

Die beeldspraak zou de komende jaren ons motto kunnen zijn. We verleggen de latten om aan toekomstige generaties iets waardevols na te laten, dat blijft nagloeien. Niet zozeer materieel, maar eerder cultureel, maatschappelijk, spiritueel. Respect voor onze achterkleinkinderen. Niet langer leven onder het motto “Na ons de zondvloed!” (of anders geformuleerd Before the deluge – van Jackson Browne)

De afgelopen jaren waren o.a. Ad Verbrugge, Salomon Kroonenberg, Herman Vuijsje, Jaap Peters, Ralf Bodelier, Maarten van Rossem, Arnold Heertje en onlangs Willem Hoogendijk en Herman de Regt te gast. O ja. En Jeroen van Merwijk sloot op zondag 11 april 2006 de tweede reeks Blikopener speciaal-lezingen af met een optreden onder de titel Geef ons Nieuw Elitair Elan.

Programma/sprekers

zondag 19 oktober 2008 Kris Verburgh (student geneeskunde) (23 jaar) (auteur van Schitterend! & Fantastisch) De latten verleggen – wetenschap als bron van inspiratie in de 21e eeuw

zondag 16 november 2008 Willem Middelkoop(Nederlands publicist en beursanalist) (auteur van Als de dollar valt en De permanente oliecrisis) De latten verleggen omdat olie en grondstoffen schaars worden

zondag 21 december 2008 Jan Juffermans (milieu-activist van het eerste uur) (De Kleine aarde) De latten verleggen

zondag 18 januari 2009 Marcel van Herpen (projectleider van het expertisecentrum voor Duurzaam Opvoeden en Ontwikkelen ) De latten verleggen door duurzaam opvoeden en ontwikkelen

zondag 15 februari 2009 Ad Verbrugge(filosoof) (auteur van In een tijd van onbehagen & Het ware leven : Aristoteles en de vraag naar het geluk) De latten verleggen in het ware leven

zondag 15 maart 2009 Joep Dohmen (filosoof) (auteur van Over levenskunst & Het leven als kunstwerk) De latten verleggen en een nieuwe levenskunst

Alle lezingen worden gehouden in cultuurpodium Groene engel, Kruisstraat 15 te Oss

Toegangsprijs: acht euro. Leden van de Openbare Bibliotheek krijgen drie euro korting op vertoon van hun bibliotheekpas

Extra lezingen

Naast bovenstaande lezingen (op de zondagmiddag in de Groene engel) worden op andere dagen en in andere locaties onderstaande lezingen georganiseerd die ook met het thema te maken hebben.

		donderdag 15 januari 2009 Marieke Henselmans (journalist, docent, auteur) Consuminderen Openbare Bibliotheek Nistelrode, 20.00-22.00 uur
		19 januari 2008   Maarten Keulemans(eindredacteur Natuur Wetenschap & Techniek) Exit mundi Openbare Bibliotheek Oss, 20.00-22.00 uur
		dinsdag 10 februari 2009  Theo van den Elzen(lid van de Derde kamer) Programma Uitzending Managers en de derde wereld Openbare Bibliotheek Schaijk, 20.00-22.00 uur

‘Samenleving moet koers veranderen’

Op dinsdag 14 oktober 2008 verscheen in het Brabants Dagblad een artikel van Twan van Lierop over de reeks lezingen.

OSS – “Onze samenleving lijkt anno 2008 veel op het familiebedrijf dat door opa met bloed, zweet en tranen werd opgebouwd, voortgezet door zijn zoon en naar de knoppen gaat als de kleinzoon het overneemt”, zegt Hans van Duijnhoven.

“Die kleinzoon denkt dat hij recht heeft op de welvaart die het bedrijf van zijn opa en vader altijd heeft gerealiseerd. Die kleinzoon hoeft er niet veel voor te doen, denkt hij. De gebraden hanen vliegen bij hem toch wel naar binnen.”

Van Duijnhoven is medewerker van BasisBibliotheek Maasland, die voor het vijfde achtereenvolgende seizoen de lezingenserie Blikopener Speciaal in theater Groene Engel in Oss organiseert. De lezingen moeten inspelen op de heersende tijdgeest, stilstaan bij de wezenlijke ontwikkelingen in de maatschappij en bijdragen aan het publieke debat. Deze keer is gekozen voor het thema ‘de latten verleggen’, waarmee wordt aangegeven dat onze samenleving alleen toekomst heeft als we de koers veranderen, op weg naar een samenleving met meer kwaliteit.

“Langzaam aan is duidelijk geworden dat onze levensstijl te uitbundig is, dat de planeet het niet langer trekt als we op de huidige voet doorgaan”, zegt Van Duijnhoven. “Tevens daagt het besef dat we voorbijgestreefd worden door landen waar we de hele 19e en 20e eeuw op neer keken. Niet omdat ze daar beter zijn, maar eerder omdat we in het Westen niet langer die superieure kwaliteit kunnen leveren als in de decennia daarvoor. Ontwikkelingslanden, Derde wereldlanden zijn ons in een hoog tempo aan het inhalen. Ja, zelfs aan het overtreffen. Het tijdperk waarin latten verlegd worden is volop aan de gang. Het streven naar een duurzamere samenleving met meer kwaliteit lijkt de grote opgave voor de komende decennia te worden.”

Van Duijnhoven is optimistisch en verwacht dat burgers zelf het voortouw zullen gaan nemen om de samenleving duurzamer te maken. ‘De latten verleggen’ opent op zondag 19 oktober om 14.00 uur met een lezing van Kris Verburgh, een jonge en talentvolle Belgische wetenschapper die komt vertellen wat er zoal aan nieuwe kennis en inzichten in het verschiet ligt. Volgende sprekers zijn beursanalist Willem van Middelkoop, onderwijskundige Marcel van Herpen, filosoof Ad Verbrugge en milieukundige Jan Juffermans. De serie wordt in maart afgesloten door filosoof Joep Dohmen met een lezing over moderne levenskunst. 

(donderdag 16 oktober 2008)

Na de ontnuchteringsjaren de latten verleggen

Historici en andere duiders zullen eind 2009 het eerste decennium van de 21e eeuw proberen te pakken in een woord of zin. Een kandidaat daarvoor is het woord ontnuchteringsjaren. De jaren waarin we in Nederland en het rijke Westen tot de conclusie moe(s)ten komen dat veel zaken bij ons toch niet zo goed geregeld waren als het ogenschijnlijk leek. Achter alle gouden facades, window dressing en ferm op de borst kloppen zat veel rot, achterstallig onderhoud en vooral een overdreven gevoel van optimisme. Hoewel de beelden van 9/11 spectaculair blijven ogen is de strijd tegen het moslimfundamentalisme en terrorisme beslist niet het belangrijkste onderwerp van de jaren nul. Noch het integratievraagstuk.

Langzaam aan is duidelijk geworden dat onze levensstijl te uitbundig is, dat de planeet het niet langer trekt als we op de huidige voet doorgaan. Tevens daagt het besef dat we voorbijgestreefd worden door landen waar we de hele 19e en 20e eeuw op neer keken. Niet omdat ze daar beter zijn, maar eerder omdat we in het Westen niet langer die superieure kwaliteit kunnen leveren als in de decennia daarvoor. Ontwikkelingslanden, Derde wereldlanden zijn ons in een hoog tempo aan het inhalen. Ja, zelfs aan het overtreffen. Onze samenleving lijkt anno 2008 veel op het familiebedrijf dat door opa met bloed, zweet en tranen werd opgebouwd, voortgezet door zijn zoon en naar de knoppen gaat als de kleinzoon het overneemt. Die kleinzoon denkt dat hij recht heeft op de welvaart die het bedrijf van zijn opa en vader altijd heeft gerealiseerd. Die kleinzoon hoeft er niet veel voor te doen. Denkt hij. De gebraden hanen vliegen bij hem toch wel naar binnen. Hoe naïef.

In de ontnuchteringsjaren worden we in het Westen wakker. Realiseren ons dat de bakens verzet moeten worden. Dat onze welvaart onder druk staat. Dat we moeten investeren. Sinds november 2004 hebben op verzoek van BasisBibliotheek Maasland en het Brabants Dagblad een twintigtal mannen (geen vrouwen!) aspecten van dit “ontwaken” belicht. De een meer als de ander. In die vier seizoenen stonden vier thema’s centraal, die achteraf enerzijds als een variatie op hetzelfde thema beschouwd kunnen worden én anderzijds duiden op een voortschrijdend inzicht.

In het eerste seizoen was het thema “Waarom IK een probleem werd voor ONS“. Sprekers bekritiseerden het gevoel dat te veel mensen alleen met zich zelf bezig zijn en daarmee het gemeenschappelijke uit het oog verliezen. Een boodschap die het Sociaal Cultureel Planbureau later aanduidde als ‘Met mij gaat het goed, dank u, maar wie zorgt er voor ons allen’.

In het tweede seizoen gaven een vijftal sprekers aan van welke ontwikkelingen ze liever verlost werden (“Verlos ons van …”) of wat zij graag zagen ontstaan (“Geef ons …”).

Het derde seizoen had als overkoepelende titel “Ontnuchteringsjaren“. Het woord dat kandidaat staat om het eerste decennium van deze 21e eeuw in één woord te pakken.

In de vierde reeks werd gesproken over het begrip kwaliteit en vooral de onmogelijkheid om dat te kunnen meten, te realiseren, vandaar de titel Onmetelijke kwaliteit.

In november 2004 werd de allereerste lezing verzorgd door de toen nog redelijk onbekende filosoof Ad Verbrugge. De titel van zijn lezing sprak toen, twee weken ná de moord op Theo van Gogh en de brandstichting in basisschool Bedir in Uden, velen aan. Een propvolle zaal van de Groene Engel in Oss hoorde zijn lezing aan onder de titel Bevangen in vrijheid in een tijd van onbehagen. Een kernzin uit zijn betoog was dat we onze jongeren vooral leren om te consumeren. Het liep vooruit op zijn latere inspanningen om het kwaliteitsniveau binnen het onderwijs te verbeteren. In datzelfde jaar betoogde Hans Wolf dat we op zoek moeten naar een nieuwe innerlijkheid (als reactie op de alom aanwezige fuck-you!cultuur).

In het tweede seizoen betoogde econoom Arjo Klamer dat we in onze samenleving te ver zijn doorgeschoten door alles economisch te benaderen. Publicist en derde wereldspecialist Ralf Bodelier gaf in zijn lezing het beloofde optimisme door er op te wijzen dat veel Derde wereldlanden goed op weg zijn. En dat we daar in het Westen niet voldoende van op de hoogte zijn. Organisatiedeskundige Jaap Peters maakte duidelijk dat veel werknemers in bedrijven opgesloten worden in protocollen, weinig ruimte hebben of krijgen en kenmerken vertonen van varkens die in een moderne varkensstal worden gehouden. Zijn beeldspraak is dat we verlost moeten worden van de intensieve menshouderij. Het tweede seizoen werd ludiek afgesloten door cabaretier Jeroen van Merwijk die ons NEE beloofde: Nieuw Elitair Elan. Hij wilde, toen al, meer kwaliteit in de samenleving.

De derde reeks werd geopend door Bas Heijne. Hij sprak over de ontnuchteringsjaren. Bas Heijne is een columnist die door de jaren als een van de zeer weinigen zijn kalmte heeft bewaard. Niet meewaait met hypes of meegaat in gedoe rondom personen. Een analyticus zoals zijn veel oudere evenknie, Henk Hofland, die de samenleving blijft volgen en tegen de vluchtige tijdgeest in “ontnuchterende “ conclusies blijft trekken.
In dat derde jaar sprak Ad Verbrugge over de staat van het onderwijs. Hij preludeerde zoals dat zo mooi heet op de vernietigende conclusies van de commissie Dijsselbloem. Maarten van Rossem leverde tegenwicht tegen het gevoel dat in het Westen veel fout zou gaan of zijn. Toch kon zelfs deze cynicus niet ontkennen dat er in het onderwijs iets fundamenteel scheef is gegroeid. Psycholoog Ad Vingerhoets maakte tot slot in dat seizoen duidelijk dat het geluksgevoel van mensen die een redelijk bestaan leiden niet wordt bepaald door materiële zaken.

In het vierde seizoen stond het begrip Onmetelijke kwaliteit centraal. Econoom Arnold Heertje betrok de stelling dat we in de zogenaamde échte economie een aantal zeer belangrijke zaken ten onrechte niet meetellen. Denk aan rust en ruimte, goede culturele voorzieningen, schone lucht en een bedrijf waar je prettig kunt werken. Jaap Dirkmaat hield een warm pleidooi om in Nederland de komende tien jaar de ruilverkaveling terug te draaien door heel erg veel hagen en heggen in het landschap terug te plaatsen. Goed voor de dieren maar vooral ook voor de burgers van dit land. Willem Hoogendijk, milieuman van het eerste uur, betoogde dat we onze economie zodanig moeten ombuigen dat we zonder economische groei een duurzame samenleving realiseren. Tot slot betoogde oud-Ossenaar en wetenschapsfilosoof Herman de Regt dat de overheid minder, en niet meer, naar haar burgers moet luisteren. De overheid is geen normaal bedrijf en burgers zijn geen normale klanten.

Naast deze sprekers zijn er talloze signalen die duidelijk maken dat veel is scheefgegroeid. Een belangrijke naam is uiteraard Al Gore. Los van het feit of men “gelooft” dat het klimaat aan het veranderen is moet erkend worden dat onze planeet kreunt en steunt onder te veel mensen die hetzelfde gedrag gaan vertonen als wij in het Westen. Sommige grondstoffen en vormen van energie worden schaars, dus duurder. De globalisering zet door en zorgt er niet alleen voor dat laagbetaalde banen naar het buitenland verdwijnen. In een nog hoger tempo wordt slim werk verplaatst naar India of China. Het niveau van ons onderwijs is al decennia aan het dalen en de voorgestelde maatregelen om het tij te keren zijn te laat en stellen weinig voor. Het si moeilijk een mammoettanker bij te sturen (een opmerking van Henk Hofland). Nederland kenniseconomie was en is een lachertje. Door de alom aanwezige marktwerking wordt van alles gerealiseerd maar het leidt in de meeste gevallen zeker niet tot meer kwaliteit. Onze regeerders verzetten de stoelen op het dek terwijl ze met plannen moeten komen om in twintig jaar een duurzame samenleving te realiseren of onze economie echt om te bouwen naar een kwaliteitsvolle kenniseconomie.

In het komende seizoen is het thema De latten verleggen. Daarmee wordt bedoeld dat ons niveau of onze ambities te laag zijn (een zes-min is voor de meesten voldoende) en dat onze levensstijl de komende decennia of we het nu willen of niet duurzamer moet worden. De tijd van analyses is voorbij. Tijd om er iets aan te gaan doen. Een mooie opgave voor het tweede en derde decennium van de 21e eeuw. Op weg naar een samenleving die duurzamer is en meer kwaliteit bezit. De titel is een parafrase op het liedje De latten liggen laag van Jeroen van Merwijk.
Komend seizoen staan zes lezingen op de derde zondagmiddag van de maand in de Groene Engel gepland. Van oktober tot maart. De spits wordt afgebeten door een jonge Belg. Student geneeskunde Kris Verburgh is 23 jaar en schreef al twee boeken over de wetenschap. Zijn stelling is dat de wetenschap een belangrijke rol zal spelen om te komen tot die duurzamere samenleving maar vooral dat wetenschap een bron van inspiratie is en kan zijn. Inspiratie die we hard nodig hebben om meer kwaliteit te kunnen realiseren.

Verder spreekt beursanalist Willem Middelkoop over het opraken van olie en grondstoffen plus uiteraard over de huidige financiële crisis. Dé milieuman van Nederland, Jan Juffermans, zal aangeven welke latten nog verlegd moeten worden om onze mondiale voetafdruk naar beneden bij te stellen. Benieuwd of hij de laatste jaren euforisch, sceptisch of cynisch is geworden. Onderwijsman Marcel van Herpen (uit Heeswijk-Dinther) spreekt over duurzaam opvoeden en ontwikkelen. De filosofen Ad Verbrugge en Joep Dohmen spreken over levenskunst. Ze zullen ongetwijfeld ook ingaan op het verschil tussen consumenten en burgers. Consumeren doen we allemaal maar burgers zijn de doorslaggevende personen als het gaat om De latten verleggen. Burgers snappen dat sommige zaken geregeld moeten worden. Zelfs als die matregelen tegen individuele en korte termijn belangen van onszelf als consument ingaan.

BasisBibliotheek Maasland organiseert dit soort lezingen om burgers binnen ons werkgebied kennis te laten nemen van opinies van interessante sprekers. Velen van hen hebben over deze onderwerpen boeken geschreven. Die uiteraard geleend kunnen worden. Maar een lezing voegt iets toe aan een boek. Al is het maar dat je na afloop een pilsje met andere bezoekers kunt drinken en nabomen over wat de spreker heeft betoogd. Een juiste mix van ontmoeting, ontspanning en onmetelijke kwaliteit.

(maandag 21 september 2008)

 Crisis? Lezen!

Cicero, het vrijdagse boekenkatern van De Volkskrant, opende vrijdag 17 oktober met dit artikel waarin de redactie een zestal vooraanstaande Nederlanders tips laat geven over boeken die over de huidige crisis gaan. Kranten, tijdschriften, radio en televisie schenken momenteel veel aandacht aan de crisis; op internet is ook van alles te vinden, maar een probleem blijft daar dat het moeilijk is te achterhalen wie een bepaalde stelling betrekt. Boeken hebben zeker nog relevantie. En de zes aangezochte personen bepleiten elk een of meer boeken die achtergronden bieden. Er zijn er veel meer – klik hier voor een literatuurlijst die door medewerkers van de Openbare Bibliotheek van Oss is samengesteld in het kader van De latten verleggen. Daar zitten verschillende titels bij die niet meer te koop zijn noch full text na te lezen op internet.

Frank Ankersmit, hoogleraar intellectuele en theoretische geschiedenis (en prominent VVD-er) zegt het volgende: 

Ik heb de Koude Oorlog meegemaakt, een ervaring die mij een diep vertrouwen in de Verenigde Staten heeft gegeven. En van dat vertrouwen ben ik de afgelopen weken afgeraakt. Erkend moet worden dat wat we nu meemaken in de afgelopen jaren door diverse auteurs vrij precies is voorzien, terwijl dat werd afgedaan als linkse paranoia. () het beste voorbeeld vind ik Naomi Klein s De shockdoctrine uit 2007. De crisis wordt voornamelijk besproken in economische termen, maar Klein benadrukt terecht dat er een politieke dimensie is, en betoogt dat het financiële kapitalisme verantwoordelijk is voor de oorlog in Irak. ()

Ten slotte: Willem Middelkoop heeft in Als de dollar valt een en ander vrij precies voorzien. De ironie is dat hij er desondanks zelf is ingetuind en ook geld heeft verloren. 

Arnold Heertje bepleit een boek van John Kenneth Galbraith over de grote crisis van 1929:

Vergeleken met 1929 zie ik een enorme vooruitgang: na een aanvankelijke aarzeling is onder hoge druk een geïntegreerde, mondiale reactie afgedwongen, die vruchten afwerpt. Deze crisis ervaar ik daarom als iets geweldig positiefs. Het is een oefening in het mondiale beleid dat zo hard nodig is om de echte problemen aan te pakken. Want de werkelijke crisis is natuurlijk niet een recessie of depressie, maar de leefbaarheid van de aarde.

(vrijdag 17 oktober 2008)

De Cuba

Op deze website treft u verschillende teksten aan om het thema van verschillende kanten te belichten. Het kan ook anders. De titel van de reeks is een parafrase op een liedje van Jeroen van Merwijk. De Cuba is een liedje van de Belgische zanger Lieven Tavernier. Op zijn eind 2007 verschenen cd Wind & rook staat het liedje De Cuba. Dat liedje is als het ware een andere manier om te zeggen dat in het leven vaak de kleine dingen zeer waardevol zijn. Kleine dingen die waardevoller worden naarmate de leeftijd vordert, “je alles gezien hebt” en je je zelf afvraagt “Is that all there is?” Lieven Tavernier denkt terug aan een jongetje van een jaar of acht en het magische moment dat hij toen beleefde. Een magisch moment dat op zich niets voorstelt, maar jaren later als oude man belangrijk was en is. Of het jongetje Lieven Tavernier was laat hij in het midden, maar dat doet er ook niet toe. Het moment dat hij koestert is voor iedereen herleefbaar. Herkenbaar.

Ik neem je mee, zei nonkel Walter Ik denk ik was een jaar of acht Mijn nonkel woonde op de buiten Mijn ouders in de stad In zijn Mercedes Reden we naar Zevergem Het zonlicht danste op het dashboard Ik zat heel groot en fier naast hem Hij reed de auto naar de graskant Dicht bij de oude Schelde-arm En nonkel zei: hier is De Cuba En ik zag koeien overal Een blauwe reiger vloog stil over Over de oude Schelde-arm Ik zat met nonkel in de grasberm Een hele middag lang En ik heb overal gezworven En nergens vond ik echt mijn stek En waar de wegen mij ook brachten De Cuba was nooit ver weg Oh in mijn dromen Zag ik telkens De Cuba weer De wereld is veel minder De Cuba is veel meer Ik wil nog één keer naar De Cuba Met nonkel Walter aan mijn zij Kijken naar de koeien De tijd gaat nooit voorbij Voor nonkel Walter en voor mij

Van de cd Wind & rook (voorjaar 2008)

(woensdag 7 oktober 2008)

Homepage De latten verleggen