Het ‘laatste’ liedje van Solomon Burke bevat alle argumenten om KUNST te stimuleren en is één lange, lieflijke schreeuw voor een betere wereld.
Zondagmorgen 10 oktober opende met het nieuws dat Solomon Burke op weg naar een concert met De Dijk op Schiphol was overleden. Zeventig jaar. Toch nog zo oud! Met zo’n lijf. Toevallig was net de cd Hold on tight uitgekomen. Een plaat waarop Solomon met de jongens van De Dijk nummers van deze Nederlandse band in het Engels vertolkte. Benieuwd of de Engelse en Amerikaanse muziekbladen deze zwanenzang van Burke zullen oppakken en recenseren.
Het laatste nummer van deze cd – Perfect song – is om te beginnen een typische Burke-song (met het smachtend zingen), ten tweede verrassend gearrangeerd (met piano en accordeon), verder een potentiële hit, een meezinger en het gaat tekstueel ergens over.
Feitelijk bevat zijn laatste song – his swansong – alles wat hem zo bijzonder maakte én is het tekstueel een statement voor zijn levenshouding en houdt hij ons voor waar het in het leven echt over zou moeten gaan. Om met de boodschap die daar wordt ‘neergelegd” als het ware de komende (moeilijke) jaren tegemoet te kunnen treden.
Solomon Burke heeft dat in het verleden vaker gedaan. Het bekendste voorbeeld is zijn vertolking van A change is gonna come van Sam Cooke. Een nummer dat op de gelijknamige cd uit 1986 (op Rounder) staat.
Perfect song
I wish there’d be a song that would
Stop the hunger and pain
Stop the poverty and strain
For once and for all time
Could there be a song that would
Make the soldiers drop their guns
Make the sun shine for the ones
Hurt by violence and crime
Zo gaat het eerste couplet. De vertaling is van Wouter Planteydt, een begenadigd Nederlands gitarist en muzikant die het nummer van De Dijk heeft bewerkt. Solomon wordt in de credits genoemd bij muziek én tekst. Hij heeft het oorspronkelijke nummer ietwat aangepast en naar zijn hand gezet.
De reden om dit nummer op de 20e november – en de maanden daarna – te blijven draaien is dat hij gelooft in de macht van KUNST. Een discipline waar bijzondere mensen proberen te ‘verwoorden’ wat zich moeilijk laat vatten. In taal, muziek, beelden of dans vatten waar het in het leven echt over zou moeten gaan.
I wish there’d be a song that would
Soothe the souls of those who suffer
From their lives just getting tougher
Until all hatred’s gone astray
And if there’d be a song that could
Fertilize the desert
Neutralize all hazard
I would write one right away
Solomon blijft ondanks alles een realist. Snapt dat zo’n liedje- the perfect song – zich niet laat schrijven. terwijl er wel behoefte aan is. Een liedje (kunst) die alle problemen oplost. Bestond het maar.
Once I wrote it we would sing it
And it would be a perfect song
Perfect verses
Perfect chorus
But I’m afraid I’d get it slightly wrong
https://youtu.be/KS09uE6AEOs
De laatste maanden tref je op opiniepagina’s van kranten en opiniebladen regelmatig stukken aan waarin getracht wordt uit te leggen waarom een korting van 200 miljoen op het kunstbudget verkeerd is. De meest uiteenlopende argumenten worden daarvoor aangehaald. Zelden wordt ronduit gezegd dat kunst in zich zelf waarde heeft en dat het belang ervan zich niet in geld laat uitdrukken. Alhoewel dat natuurlijk ook het geval is.
In een land dat zich als een kenniseconomie wenst te zien en ontwikkelen is het evident dat kunst daaraan bijdraagt. In een échte kenniseconomie zou het juist extra gestimuleerd moeten worden omdat personeelsleden van bedrijven, instellingen en organisaties in een kenniseconomie keer op keer met creatieve oplossingen moeten komen. Om te overleven in de mondiale ratrace, waar we als Nederland op de langere termijn ons niet langer kunnen onderscheiden door het verslepen van goederen, het produceren van bulkgoederen enzovoorts. Keer op keer zullen we op zoek moeten naar de toegevoegde waarde. Het zal meer en meer afhangen van individuen die ‘out of the box’ kunnen denken. Mogelijkheden zien die anderen niet zien. In dat verband valt vaak het woord serendipiteit. Je ontdekt iets wat je niet zocht. Kunst in de breedste woord kan in dat verband zeer zinvol zijn. Daarop zo massaal bezuinigen staat haaks op die met de mond beleden ambitie om uit te groeien tot een van de meest innoverende landen.
Solomon Burke heeft van bovenstaande woorden en mening geen notie. Toen niet en zeker niet in zijn liedjes. Maar impliciet zegt hij het wel. Is overtuigd van de kracht van kunst.Die in staat is problemen op te lossen. Te enthousiasmeren. Ons een steuntje in de rug te geven. Als trooster.
I wish there’d be a song that would
Perform God’s miracles
Make the lame stand up and walk
Give sight to the blind
And if there’d be a song that could
Bring love and peace on Earth
Tear down every crooked church
I’d write a dozen of the kind
Solomon Burke is zoals bekend een gelovig mens. Citeert uit de bijbel en bezit veel mensenkennis door in de voorlaatste regel even aan te stippen dat geloven die uitmonden in kerken gevaarlijk kunnen zijn. Maar hij blijft zoals altijd optimistisch (Ik zou er een dozijn schrijven!).
Het slotkoor zou de 20e november als nationale hymne kunnen functioneren.
Once I wrote it we would sing it
And it would be a perfect song
Perfect verses
Perfect chorus
Maar
But I’m afraid I’d get it slighty wrong
Slotsom
In het december nummer van Revolver’s Lust for life stelt Ruud Meijer aan de voorman van De Dijk (Huub van der Lubbe) de vraag of hij ook als ideaal heeft dat muziek de wereld kan veranderen. Hij antwoordt als volgt: “In de jaren zestig en zeventig waren de tegenkrachten al te groot. En nu zijn ze nog veel sterker geworden, dus vergeet het maar. Eerlijk gezegd heb ik daar nooit zo in geloofd. Zelfs het meest perfecte lied, zingt Solomon in The Perfect Song op onze plaat, kan de wereld niet veranderen.”
Vraag: Is het kwaad altijd sterker?
Van der Lubbe: “Dat zou je zeggen, maar daar durf ik niet aan. Domweg omdat ik dan geen reden meer zou hebben om door te gaan met bestaan. Het is waar: de materialisten hebben alle troeven in handen. Maar het blijft gaan om de vonk van dat ene meisje of die ene jongen die voor die twintigduizend tanks gaan staan, waardoor ze stoppen.”
Klik hier voor een Nederlandse versie
Klik hier voor Schreeuw om cultuur!
 |
| Don’t give up on me (2002) – een ‘terugkeer’-album / opmerkelijk populair bij jongeren. Favoriete song The judgement (van Elvis Costello). |
 |
| Home in your heart : the best of (1992) – een perfecte dubbele verzamelcd met alle grote nummers uit de jaren zestig en zeventig. |
 |
| Make do with what you got (2005) – iets-je minder als Don’t give up on me |
 |
| Nashville (2006) – Solomon goes een beetje country |
 |
| Soul alive! (1985) Dé (met zeer grote letters) live-plaat. Niet alleen een hoogtepunt in het werk van Solomon Burke, maar feitelijk een van de beste live albums ooit gemaakt. |
(vrijdag 19 november 2010)
Hans van Duijnhoven
