Af en toe kom je een boek tegen waar je U tegen kunt zeggen. Op donderdag 21 augustus 2013 maakte een collega me attent op zo’n boek. In de middagpauze van een leuke, interessante, hectische dag. ‘s Morgens was er in Oss een cursus over android tablets. Sprak ‘s middags in Oss oud-huisarts Van den Brink over ‘de dokter van toen‘. Kwamen in Oss een tiental mensen samen voor hun wekelijkse Klik & Tik-cursus. Werden in Veghel en in Oss toeristische websites (gemaakt door medewerkers van de bibliotheek) door wethouders uit die plaatsen geopend. En was er ‘s avonds in Oss nog een cursus iPad voor gevorderden. En tussendoor bezochten honderden mensen op deze zwoele, bewolkte zomerdag om uiteenlopende redenen een van de vele bibliotheken.
En als toetje kwam daar dus dat boek zomaar bovendrijven. Tenminste voor iemand die niet meer zo heel erg nauwkeurig (als vroeger) volgt wat er zich binnen de jeugdboeken-hoek afspeelt. Het bewuste boek kwam al 2012 uit. Werd reeds in juni van dit jaar door een landelijke jury bekroond en is inmiddels opgenomen in de collectie van de Noord Oost Brabantse Bibliotheken. Nu al een klassieker.
Buurman leest een boek
Een prentenboek van de Vlaamse schrijver/illustrator Koen Van Biesen. Het boek staat in de bieb in de prentenboekenkast bij de letter V en niet B. Dat heeft (biebweetje) te maken met de manier waarop omgegaan wordt met achternamen met voorvoegsels. Was Koen van Biesen een Nederlander geweest dan zouden we het boek wegzetten bij de B. In Vlaanderen (en trouwens in veel andere buitenlanden) plaatst men zo’n boek bij de V. John Le Carré staat in Nederlandse bibliotheken bij de L en Maarten ‘t Hart bij de H.
Dit boek verscheen al in 2012. Bij uitgeverij De Eenhoorn. En werd – oh schande – in eerste instantie door de Nederlandse bibliotheeksector over het hoofd gezien. Pas nadat het door een deskundige jury werd bekroond gingen bibliotheken over tot aanschaf. Maar dit alles doet er niet zo veel toe. Het boek is ‘zo leuk!’. Levert een feel-good-moment op. En hebzucht. Zo’n boek gun je (“toch”) elk kind.
Ssssst!
Want buurman leest een boek. En dan moet – althans deze – buurman geen last hebben van storende geluiden. Bijvoorbeeld uit het pand ernaast. Waar een levenslustig meisje woont dat van alles uitprobeert. En daardoor – helaas – geluid maakt. Uiteenlopend. Ballen. Zingen. Trommelen. Jongleren met kegels. Dansen. Boksen. En allehoewel buurman keer op keer even op de muur bonkt, gaat het meisje maar door. Dus leest op zeker moment buurman niet meer. En beraadt zich. Wat te doen? Idee! Een cadeautje voor het aardige buurmeisje? Tring! En buurman overhandigt een doos, met daarin … een boek. Dus gaat het meisje ook lezen. Is stil. Maakt geen geluid meer. En buurman in de kamer daarnaast ook. Pais en vree. Alles opgelost. Iedereen tevreden.
Helaas. Er komt een nieuw geluid op. Oorverdovend. Twee blaffende honden. Die buurman en meisje vergeten zijn uit te laten.
Voilá, zo’n verhaal is al prachtig. In al zijn (of haar) eenvoud. Doet denken aan Jacques Tati en monsieur Hulot. Alhoewel deze laatste bemerking (over monsieur Hulot) niet zomaar opkwam. De tekeningen van Koen van Biesen zijn magistraal. Met een knipoog naar die films. Buurman heeft wel iets weg van die naïeve man, en de tijd waarin de films spelen (de onbezorgde jaren vijftig).
Cadeau?
Doe u zelf en de kunstenaar een lol. Koop dit boek. geef het weg aan een meisje. Of jongen.
Wilt u eerst weten waaraan u zestien euro gaat uitgeven. Klik hier om te reserveren.
Maar bovenal: blader, bewonder, lach, geniet (van de kleine details – let vooral op de hond!), geef door, tip, lees.
Klik hier voor een filmpje waarin Koen Van Biesen over dit boek vertelt.
Citaat 060 (donderdag 21 augustus 2013)
Homepage Citaten 2013
