When he left, he took to the road with his guitar and a pen and never looked back

Het Engelse muziekblad Mojo bestaat sinds oktober 1993. Onlangs verscheen het 258e (mei)nummer.

Een tijdschrift voor de ‘iets’ oudere muziekliefhebber. Met veel vaste elementen en rubrieken. Uiteraard véél recensies. Interviews met muzikanten, deejays, producers of anderen die bij de music scene zijn betrokken. En in elk nummer wordt wel een bepaalde artiest of muziekstijl uitvoerig naar voren gehaald. In de rubriek All back to my place worden elke maand drie mensen onderhouden over hun muzieksmaak. Achterin worden in Ask Fred vragen van lezers beantwoord. In Real gone komen artiesten langs die onlangs zijn overleden. Erg voorspelbaar, maar dat is voor de gemiddelde muziekliefhebber geen probleem. Je weet wat je ongeveer kunt verwachten. Vooral veel recensies (in Filter Albums, Filter Reissues en Filter Reissues Extra). Af en toe worden ook dvd’s naar voren gehaald. Of recent verschenen boeken. Maar in dit artikel wil ik de aandacht vestigen op twee andere rubrieken, nl. Buried treasure én How to buy.

Buried treasure
De redactie laat in elk nummer een redacteur of iemand anders aan het woord over een vergeten pareltje, een buried treasure. Een artikel waarin betoogd wordt waarom dit of dat album van deze (vaak min of meer) onbekende artiest tóch bijzonder is. Een rubriek die begon in november 1999. Ruim vijftien jaar later zijn ruim honderdvijftig platen naar voren gehaald. Klik hier voor de lijst t/m april 2015. Wedje: het gros van de platen zal u niets zeggen.

How to buy
Deze rubriek bestaat sinds december 1999 en is in de loop van de jaren regelmatig aangepast. Kern van de reeks is dat bijna elke maand de ‘beste’ tien platen voor de lezers op een rij worden gezet. Van een bepaalde artiest, genre of label.  Zo zijn t/m het aprilnummer van 2015 178 lijstjes gepubliceerd. De laatste jaren wordt deze lijst samengesteld door ‘de lezers’. Die elke maand uitgenodigd worden hun top tien in te leveren. In het meinummer van dit jaar (issue 158) wordt opgeroepen de beste platen van Sly Stone aan te dragen. Of platen waaraan hij heeft meegewerkt.

Elke How to buy wordt over twee pagina’s afgedrukt. Bij elke titel staat een relatief korte tekst van een lezer en/of de redactie. Ook wordt vaak door de redactie gewezen op nóg een belangrijke andere titel. Of een titel genoemd die je ‘beter’ kunt mijden. Een rubriek die waarschijnlijk veel lezers trekt. De belangrijkste reden lijkt me dat hier de duidingsfunctie van een gewaardeerd tijdschrift optimaal naar voren komt. Aan de ene kant brengt de redactie in het recensiekatern doorlopend nieuwe albums naar voren. Kent * of ***** sterren toe. Eén keer per jaar stelt de redactie een jaarlijst samen. Én af en toe worden lezers  gevraagd om zich uit te spreken. Wat zijn in hún ogen de beste platen van deze of gene artiest. En dan kunnen redactie én lezers ‘controleren’ of die top tien overeenkomt met ‘de muziekcanon’. Wordt Mighty like a rose van Elvis Costello genoemd? Nee, maar wél Imperial bedroom. Of vallen de lezers voor Over van Peter Hammill (bij Peter Hammill/VDGG)? Nee dus, maar ze noemen wél Fireships.
Ongetwijfeld kijken ook veel lezers om te verifiëren hoe veel van de genoemde platen in de eigen collectie aanwezig zijn. Alhoewel dat tegenwoordig wel aan het veranderen is. Een Spotifyer bezit immers geen ‘eigen’ platen meer.

How to buy Townes Van Zandt
De reden om deze rubriek hier naar voren te halen heeft te maken met de artiest van mei 2015: Townes Van Zandt. Welke platen noemen de lezers? Nummer één lag voor de hand en is dus ook op nummer een terecht gekomen. Zijn Live at the Old Quarter, Houston, Texas wordt in alle artikelen over deze te jong overleden singer-songwriter altijd genoemd. Als zijn beste plaat om ‘mee te beginnen’. Bevat een staalkaart van zijn ‘beste’ liedjes en is exemplarisch voor de manier waarop hij live zijn songs bracht. Man en gitaar. Verder niets, en af en toe een (grappige of laconieke) aankondiging. Een klassieker, op één.  Maar wat zou verder genoemd worden? Het moge duidelijk zijn dat alleen artiesten aan bod komen die al jaren meelopen en veel cd’s hebben uitgebracht. Daarom is bijvoorbeeld een Tom Verlaine, de grote man achter de New Yorkse band Television, nog niet aan bod gekomen. Dus is het wachten hoe ‘de lezers’ zijn Words from the front (uit 1984) ooit zullen waarderen. Op nummer één zal Marquee moon staan; dat is zeker! Maar vergeet vooral hun tweede plaat niet (Adventure).

Niets mis met hun smaak
Als liefhebber van het werk van Townes Van Zandt kan de conclusie alleen maar zijn dat ‘de lezers’ van Mojo een goede smaak hebben. Alle platen die genoemd moeten worden komen er in voor. Voor een ‘gemiddelde’ verzamelaar (op nummer tien) zou ik een in 2003 herontdekt album hebben opgenomen (In the beginning). En voor een andere compilatie (Absolutley nothing) zou ik nemen: Sunshine boy : the unheard sessions & demos 1971-1972 (uit 2013). Maar iedereen die op zoek is naar Townes kan blind varen op deze titels. En kan zo kennis maken met een groot artiest.
Zo’n steekproef geeft hoop. Waarschijnlijk hebben de andere lijstjes eenzelfde (hoog) niveau. En kun je zo’n top tien als startpunt gebruiken om een minder bekende artiest te leren ontdekken. Door cd’s te gaan kopen óf ze gaan beluisteren via Spotify of een andere streamingsdienst.

Top tien Townes Van Zandt
1. Live at the Old Quarter, Houston, Texas (1977) (opnames uit 1973)
2. Townes Van Zandt (1969)
3. The late great Townes Van Zandt (1972)
4. Flyin’ shoes (1978)
5. High, low and in between (1972)
6. Roadsongs (1994)
7. Absolutely nothing (2002)
8. Our mother the mountain (1969)
9. For the sake of the song (1968)
10. Legend : the very best of Townes Van Zandt (2010)

Suggesties
a. In the beginning (2003) (verloren gewaande opnames uit 1966)
b. Sunshine boy : the unheard sessions & demos 1971-1972 (2013)
c. At my window (1987)
d. # – Poet : a tribute to Townes Van Zandt (2002)

Rumer. Boys don’t cry (een album uit 2012 met allemaal covers, waaronder een prachtige versie van Townes’ Flyin’ shoes) Meer lezen: M, N, O of P  

Sylvie Simmons over TvZ
Voor elke How to buy schrijft een redactielid een inleiding. Hier is Sylvie Simmons aan de beurt. Ze recenseert veel Americana-platen. Heeft met (bijna) alle grote namen uit dit genre gesproken. Auteur van verschillende (vaak niet vertaalde) boeken over bepaalde artiesten. Voor Mojo stelt ze jaarlijks een top tien (of twintig) samen van de beste Americana van dat jaar. Een autoriteit die o.a. het volgende over Townes opmerkt:

His life reads like a great American ballad. He was born in Texas to a wealthy, aristocratic oil family, who sent him to military school, then law school, then, after he flipped out and began drinking, to a mental hospital. When he left, he took to the road with his guitar and a pen and never looked back. Townes, as his best friend Guy Clark said, was “a rambling kind of guy”. 
Along the way Townes met Lightnin’ Hopkins, who inspired him to play guitar, Jack Clement, who got him his first record deal, Roky Erickson, whose house and girlfriend he shared, and Mickey Newbury, who encouraged him to write. Man, did he write.

() Be warned, his dicography is a minefield. () They range from his big-production debut studio album to the leanest, sparest solo live tracks he recorded shortly before his death, aged just 52, in 1997. There would be no rehabiliation into popular success, and Townes showed no interest in the music ‘business’ – which is maybe one of the reasons why his work remains so exceptional.

Officiële website  

Een ander artikel
Onlangs schreef ik over een liedje (Tower song) van Townes, en hield daar een pleidooi voor een andere nummer één (Our mother the mountain)

Citaat 250 (woensdag 22 april 2015)
Homepage Citaten 2015