Seth Godin, de Amerikaanse marketeer en superblogger, heeft me al vaak attent gemaakt op interessante personen, boeken, gedachtes. Gisteren eindigde hij een voor zijn doen lang blog (“When I want your opinion …”) met een boekentip. Een recent verschenen boek. Uiteraard nog niet beschikbaar in een Nederlandse versie: Persuadable : how great leaders change their minds to change the world. Geschreven door ene Al Pittampalli, een business consultant (zeg maar een organisatie adviseur).
Na wat googelen kwam ik een korte bespreking tegen met daarin een fragment uit de inleiding.
Raar?
De kern van zijn betoog zal bij veel mensen raar overkomen. In tijden van verandering en verwarring gaat het er niet zo zeer om anderen ervan te overtuigen dat zij moeten veranderen. Nee, Al Pittampalli, draait het om. Het gaat er vooral om dat degene die wil dat anderen veranderen, zelf verandert. Stel je kortom – als leidinggevende, als mens – open voor verandering. Voor andere geluiden. Voor andere manieren om naar de werkelijkheid te kijken. Ben je daar zelf toe in staat, dan komt het goed. Kun je wellicht andere mensen daarin meenemen.
Centraal staat in dit boek het begrip persuadability. Het vermogen en de wil om je leven te veranderen, omdat nieuwe informatie en inzichten je daartoe als het ware dwingen. Geen andere optie open laten. Een moeilijk proces, want je moet oude zekerheden, kennis over hoe ‘het’ is, loslaten. To persuade is overtuigen. En bijna iedereen denkt dan aan een ander. Iemand anders overhalen om ‘iets’ anders te gaan doen, denken. Persuadable (de titel van zijn boek) betekent ‘te overreden’ of ‘overreedbaar. Persuadability is natuurlijk een samentrekking van to persuade and ability (bekwaamheid). Persuadability heeft dus te maken met de (al dan niet aangeboren) attitude om je open te stellen voor veranderingen én in lijn daarvan te handelen.
Leiders, leidinggevenden die dat doen (kort door de bocht geformuleerd: het goede voorbeeld geven van wat ze van hun medewerkers verlangen), zullen in onze complexe eenentwintigste eeuw succesvol zijn. Anderen, die vanuit hun cockpit orders naar beneden laten vallen en zelf niet meedoen; sterker: die niet voorgaan in ‘de strijd’, zullen het niet redden.
Persuadability is the genuine willingness and ability to change your mind in the face of new evidence. Being persuadable requires rejecting absolute certainty, treating your beliefs as temporary, and acknowledging the possibility that—no matter how confident you are about any particular option—you could be wrong.
Persuadabilty is de oprechte bereidheid en bekwaamheid om van gedachten te veranderen als zich nieuwe bewijzen aandienen. Om dat te kunnen doen moet je in staat zijn absolute zekerheden te verwerpen, je eigen geloof als iets tijdelijks beschouwen, en toegeven dat je – los van hoe zeker je over welke opvatting dan ook bent – het fout kunt hebben.
Vier houdingen om naar de werkelijkheid te kijken
De boekentip van Seth Godin en bovenstaande zinnen (over het boek van Al Pittampalli) sluiten aan bij een eerder artikel, waarin ik terugblikte op een lezing van Paul Verhaeghe en de noodzaak om als mens(heid) op tal van terreinen anders naar de wereld te gaan kijken. En op basis van die nieuwe inzichten te gaan handelen. In dat artikel stipte ik vier ‘houdingen’ aan. Hoe je als mens in de wereld kunt staan. Vanuit welke positie, houding.
Ik bendadruk hier dat niemand van ons altijd en overal consistent bezig is. Sterker: we zij geen heiligen, die altijd en overal ‘de beste’ positie innemen.
De insteek is heel anders, maar het verhaal van Al Pittampalli en die vier houdingen hebben wel allemaal te maken met het feit dat we als mens nu eenmaal in een wereld leven,waarin change alom aanwezig is. Daarvan wegkijken (door: tanden te knarsen, boosheid, angst, agressie, lankmoedigheid, wegpraten, ontkennen et cetera) mag, maar helpt niet echt. Die veranderingen (of disrupties, met een modieus woord) zijn er nu eenmaal. We kunnen ze niet ‘wegtoveren’. Vluchtelingen zullen massaal blijven komen. Betaald werk wordt erg schaars. Ons economisch systeem is compleet vastgelopen en het is niet denkbeeldig dat dit op een piramidespel lijkend geheel zal ineenstorten. We moeten echt iets doen aan onze CO2-uitstoot. Waardoor onze uitbundige levensstijl naar beneden zal moeten worden bijgesteld. We moeten onszelf verlossen van onze verslaving aan fossiele brand- en grondstoffen. Zullen na moeten gaan denken over alle ethische en morele vragen die talloze wetenschappelijke doorbraken en technolgische vernieuwingen oproepen. “Vluchten kan niet meer”. De Amerikaanse filosofe Susan Neiman schreef in 2014 het boek Waarom zou je volwassen worden? Nou, antwoord: daarom. We moeten wereldwijd als mensen iets van ons puberale gedrag achter ons laten en ‘iets-je’ volwassener gaan denken én handelen.
Al Pattimpalli heeft het in zijn boek over een voorhoede in de samenleving: leidinggevenden. Die voorop moeten gaan lopen. En daarmee anderen in hun omgeving mee trekken. Zo geformuleerd sluit het ook aan bij het laatste boek van Paul Verhaeghe: Autoriteit. Waarin hij een nieuwe autoriteit bepleit. Niet top-down, maar meer naast ons. Horizontaal. Mensen die in hun omgeving het goede voorbeeld geven, en al doende daardoor mensen meetrekken en als een afgeleide daarvan uitgroeien tot ‘de autoriteit’ in die kring, op dat specifieke terrein.
Al Pittampalli is een optimistisch mens. Maar dit laat natuurlijk onverlet dat ieder volwassen mens hierin mee zal moeten gaan.
Vier houdingen
In het bewuste artikel (“De tegenstelling links-rechts is op sterven na dood”) heb ik die vier houdingen samengebracht met het Raam van Overton. Daar sprak ik mijn bewondering uit voor de grafisch ontwerper van De Correspondent, die – waarschijnlijk op aanwijzing van Rutger Bregman (de auteur van: Wie de wereld wil veranderen moet onredelijk, onrealistisch en onuitstaanbaar zijn) – zijn plaatje verticaal heeft gemaakt. Stom is dat ik iets verderop in dat artikel die vier houdingen horizontaal neerzet. Dat had ik beter niet kunnen doen, want door die houdingen horizontaal neer te zetten kom je meteen in het links-rechts denkschema terecht. Waardoor veel mensen meteen stoppen met nadenken, ‘want het is links’ of ‘het is rechts’. En dan hoef je niet meer na te denken. Ik presenteer die vier houdingen hier, in dit artikel, verticaal, om die val te vermijden.
Volwassen – Onvolwassen
Deze houding kan ik het beste illustreren met een opmerking van de vader van Theo van Gogh. Die kort nadat zijn zoon in 2004 was vermoord uitriep dat je wel alles mag denken, maar dat het niet altijd nodig is die gedachten uit te spreken (‘Je mag wel alles zeggen, maar het hoeft niet.’).Een opmerking van een wijze man. Een volwassene. Die niemand wil verbieden zijn of haar mond over welk ongemakkelijk onderwerp dan ook te houden, maar wel opriep tot behoedzaamheid. Is het altijd nodig om je eigen ‘gelijk’ van de daken te schreeuwen, als je weet dat die ‘mening’ anderen onwelgevallig is. Of beledigt.
Vader van Gogh wil echter niet in een samenleving terecht komen waarin bepaalde mensen bepalen wat ‘goed’ is. Maar neemt wel een (volwassen) houding in: denk na over wat je wel of niet zegt en doet. Sommige ‘dingen’ zijn redelijk puberaal of kinderlijk.
Bijvoorbeeld de gedachte dat wij in het Westen onze hoge welvaartsniveau in stand kunnen houden, terwijl bijna iedereen op de wereld die het veel minder goed heeft met ons als het ware is verbonden, kan meekijken en relatief gemakkelijk hier naar toe kan komen. Dit alles nog los van een andere redelijk naïeve gedachte dat we onze ecologische voetafdruk niet naar beneden dienen bij te stellen. Lastig, maar volwassen burgers die iets-je volwassener in het leven (willen) staan, begrijpen dat en zijn daardoor waarschijnlijk bereid hun gedrag aan te passen.
Ratio – gevoel
Daniel Kahneman is een psycholoog die in 2009 de Nobelprijs voor economie kreeg. Zijn belangrijkste inzicht én beeld is dat in de hersenpan van ‘de mens’ twee systemen werkzaam zijn. Die we allebei hard nodig hebben om te kunnen overleven. Het vervelende is alleen dat Systeem 1 het gros van de tijd werkzaam is. Ons gevoel. Dat ervoor zorgt dat we op de automatische piloot reageren op wat op ons pad komt. Dat gaat bijna altijd goed. Voorkomt dat we verongelukken, verkeerde dingen doen. Een nadeel is dat onze andere Systeem (nummer 2, onze ratio, ons nadenk-apparaat) slechts heel af en toe door onszelf wordt gebruikt. Met dat systeem wikken we voor- en nadelen af. En besluiten met dat systeem – na enige tijd alles te hebben afgewogen – een bepaalde kant in te slaan. Of er juist van af te zien.
De opgave voor ons allen – in deze complexe tijden, met veel verwarrende signalen – is om iets-je vaker Systeem 2 ‘aan te zetten’. Niet meteen op ons gevoel besluiten om op deze of gene uitdaging ‘iets’ te gaan doen. Beslissingen waar we in voorkomende gevallen later spijt van krijgen.
Deze houding heeft natuurlijk alles te maken met tanden knarsen, boosheid, angst, agressie, lankmoedigheid, wegpraten, ontkennen. Klik hier voor boeken over onze hersenen.
Empathisch – egocentrisch
De laatste jaren is uit verschillend onderzoek gebleken dat de mens vooral een sociaal dier is. De notie dat we een homo economicus zijn is een misvatting. We zijn amper rationeel bezig, louter denkend aan ons eigen belang (‘What’s in it for me’). Zijn niet constant bezig alle voor- en nadelen af te wegen. Nee. We zijn meestal sociale dieren die ons het beste voelen als we in een groep lekker liggen. We het gevoel hebben dat we gekend zijn. Mee mogen doen.
Opmerkelijk is echter dat we de laatste dertig-veertig jaar in een maatschappelijk model terecht zijn gekomen waarin het er vooral om gaat dat het goed met mijzelf gaat. Een ik-georiënteerd model. Dat voor veel uitval zorgt (stress, burn-out). Een systeem dat om allerlei redenen onder druk staat. En in dat verband gaat het vaak over empathie. Mensen die iets-je beter in staat zijn zich in andere mensen in te leven zijn beter in staat om te gaan met veranderingen.
Klik hier voor boeken over ‘ons’ als sociale dieren en hier voor boeken over een ander frame.
Toeval – in control zijn
Uiteraard lopen deze vier ‘houdingen’ in elkaar over. Raken elkaar. Dit geldt vooral ook voor deze. Veel mensen leven in de wetenschap dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen succes. ‘Dat heb ik toch maar mooi voor elkaar gekregen!’ Willen niet horen van tegenwerpingen dat dit deels afhangt van toevalligheden. Waar je geboren bent. Wanneer. Wie je op je levenspad tegenkwam. Je al dan niet bewust een zetje in de goede richting hebt gekregen. Iedereen die werkelijk gelooft dat succes een ik-ding is zou kennis moeten nemen van een denkexperiment van de Engelse filosoof John Rawls. Die in zijn Een theorie van rechtvaarigheid (uit 1971) zijn zogenaamde ‘veil of ignorance‘ (sluier van onwetendheid) postuleert. Een gedachtenexperiment waarbij je als mens figuurlijk gesproken achter een machine wordt gezet. Met die machine kun je een ideale wereld inregelen. Je draait aan een groot aantal ‘knoppen’ en voilá: jouw ideale wereld. Daarna volgt de clou: je wordt opnieuw geboren en komt in een andere hoedanigheid terug. In een ander lichaam (man,vrouw, transgender of biovarken), in een andere tijd, op een ander plaats et cetera. Waarschijnlijk valt die ideale wereld dan toch tegen. Dit gedachtenexperiment kan je natuurlijk ook helpen om iets-je empatischer te worden. Klik hier voor boeken over filosofie
Without a doubt
Toevallig sluit het nieuwe blog van Seth Godin (Without a doubt, Zonder enige twijfel) (dat vandaag, woensdag 27 januari 2016 verscheen) bij deze gedachten aan.
Occasionally, people in power come to the conclusion that doubt is a problem.
They conflate confidence with certainty.
Along the way, things worked out for them. They had a willingness to leap, some lucky breaks and a lot of hard work. So they seduce themselves with the black and white dichotomy of certainty. Because, after all, they were certain and look what happened. It all worked out.
Certainty is a form of hiding. It is a way of drowning out our fear, but it’s also a surefire way to fail to see what’s really happening around us.
If you’re certain, you’re probably not prepared for the unexpected, and sooner or later, you’re going to be badly surprised.
People without doubt aren’t looking hard enough.
Soms komen machtige mensen tot de conclusie dat twijfel een probleem is.
Zij vermengen vertrouwen met zekerheid.
Gaandeweg ervaren ze dat sommige dingen werken. Ze waren bereid te springen, hadden geluk en werkten hard. Zo gaan ze in hun eigen zwart-wit schema geloven. Want ze waren, per slot van rekening, zeker van waar ze mee bezig waren. En het pakte goed uit.
Zekerheid is een vorm van wegduiken. Een manier om angst te overkomen, maar het is een ook een zekere manier om niet te zien wat om ons heen gebeurd.
Als je zeker bent, sta je waarschijnlijk niet open voor het onverwachte, en vroeger of later zul je onaangenaam verrast worden.
Mensen zonder twijfel zoeken niet hard genoeg.
Toeval? Als bibliothecarissen eerlijk zouden zijn
Via Twitter maakt Maria Popova, de grote lady achter Brainpickings, haar volgers vandaag attent op een oud artikel: If librarians were honest. Een artikel dat – toevallig? – aansluit bij bovenstaande gedachten, associaties. Maria steekt de loftrompet voor de openbare bibliotheek. Een magische plek. Zo nodig in een tijd waarin veel volwassenen op zoek moeten naar andere informatie, waarheden.
Als bibliothecarissen eerlijk zouden zijn, dan zouden ze tegen bezoekers zeggen op te passen. U betreedt een ruimte waar uw mening zou kunnen gaan veranderen. Waar u zekerheden zult verliezen. If librarians were honest is een gedicht van ene Joseph Mills.
Maria Popva zegt het volgende over bibliotheken:
those most democratic cultural temples of wisdom where we come to commune with humanity’s most luminous minds; where the rewards are innumerable and destiny-changing, and the only price of admission is willingness. Between the walls of the library are the building blocks of the most powerful technology of thought there is.
deze meest democratische, culturele tempels waar we als gemeenschap samen kunnen komen met de meest illustere geesten; waar de beloning onmeetbaar is en lots-veranderend, en de enige toegangsprijs is bereidheid. Tussen de muren van de bibliotheek bevinden zich de bouwstenen voor de meest krachtige denk-technologie, die denkbaar is.
| If librarians were honest | Als bibliothecarissen eerlijk waren | |
| If librarians were honest, they wouldn’t smile, or act welcoming. They would say, You need to be careful. Here be monsters. They would say, These rooms house heathens and heretics, murderers and maniacs, the deluded, desperate, and dissolute. They would say, These books contain knowledge of death, desire, and decay, betrayal, blood, and more blood; each is a Pandora’s box, so why would you want to open one. They would post danger signs warning that contact might result in mood swings, severe changes in vision, and mind-altering effects. If librarians were honest they would admit the stacks can be more seductive and shocking than porn. After all, once you’ve seen a few breasts, vaginas, and penises, more is simply more, a comforting banality, but the shelves of a library contain sensational novelties, a scandalous, permissive mingling of Malcolm X, Marx, Melville, Merwin, Millay, Milton, Morrison, and anyone can check them out, taking them home or to some corner where they can be debauched and impregnated with ideas. If librarians were honest, they would say, No one spends time here without being changed. Maybe you should go home. While you still can. | Als bibliothecarissen eerlijk waren, zouden ze niet lachen, of vriendelijk welkom heten. Ze zouden zeggen: Pas goed op je tellen. Hier zijn monsters. Ze zouden zeggen: Hier wonen heidenen en ketters, moordenaars en maniakken, de verdwaalden, wanhopigen en losbandigen. Ze zouden zeggen: Deze boeken bevatten kennis over dood, verlangen, en verval, verraad, bloed, en meer bloed; elk van hen is een doos van Pandora, dus waarom zou je er een open willen maken. Ze zouden waarschuwingsbordjes ophangen, waarschuwen dat contact ermee kan leiden tot stemmingswisselingen, serieuze veranderingen in visie, en gedachten veranderende effecten. Als bibliothecarissen eerlijk waren zouden ze toegeven dat de boekenrekken verleidelijker en shockerender kunnen zijn dan porno. Per slot van rekening, als je een paar borsten, vagina’s en penissen hebt gezien, is meer eenvoudigweg meer, een geruststellende banaliteit, maar de planken van een bibliotheek bevatten sensationele nieuwigheden, een schandalige, duldzame mix van Malcolm X, Marx, Melville, Merwin, Millay, Milton, Morrison, en iedereen mag ze lenen, mee naar huis nemen of naar een andere plek waar ze verslonden kunnen worden om je te impregneren met ideeën. Als bibliothecarissen eerlijk waren zouden ze zeggen: Niemand verlaat hier zonder te zijn veranderd. Je kunt misschien beter naar huis gaan. Nu het nog kan. | |
Joseph Mills | Joseph Mills |
Op donderdag 28 januari 2016 wordt in de Bibliotheek Oss officieel stilgestaan bij de komst van het Stadsarchief Oss.
Samen zullen wij alles in het werk (blijven) stellen om bezoekers en gebruikers attent te maken op ‘dingen’ om over na te denken.
‘Dingen’ uit heden en verleden.
Een ander artikel: Volwassenen verleiden zich volwassener te gaan gedragen (februari 2015)
Citaat 328 (woensdag 27 januari 2016)
Homepage Citaten 2016
