Nagekomen liedje

Op een prachtige zomerdag gingen twee collega’s en ik met lood in onze schoenen op bezoek bij een oud-collega.

Irma was drie jaar daarvoor met pensioen gegaan, maar had de pech dat een bloedpropje op de verkeerde plek in haar lichaam terecht was gekomen. Een dwarslaesie. Met nul kans op genezing.

We hadden inmiddels al begrepen dat ze dood wilde en bezig was om dat te regelen. Een laatste bezoek zou het worden.

Op een prachtige woensdagmiddag. Daar lag ze; op een terras in de zon. Onder een parasol met uitkijk op de Grote Kerk. En ze was opgewekt.

Was volop bezig met de voorbereidingen voor haar uitvaart. Op zeker moment ging het over de muziek. En of ik nog wat tips had.

Ik beloofde bij het afscheid om op korte termijn enkele kandidaten aan te reiken.
In die brief noemde ik ondermeer twee liedjes van Nick Drake: ‘Day is done’ & ‘Fruit tree’.

Nick Drake is een van mijn favoriete singer-songwriters. Is in 1974 onder verdachte omstandigheden op 26-jarige leeftijd gestorven. Maakte slechts drie klassieke platen.

Hij staat op onze bucketlist voor een editie van Luistercafé Noordkade.

Het toeval wilde dat ik net in die tijd bezig was een recent uitgekomen cd te leren ontdekken en waarderen. Een plaat die ik tijdens ons bezoek aan Irma qua tekst nog niet écht had doorgrond.

Het is een plaat van een Engels folkduo.
Twee zusjes, die zich The Unthanks noemen. Zij brengen naast reguliere platen regelmatig tribute albums uit, waarop ze eer betonen aan een of andere grote naam uit het verleden. De vierde tribute plaat was net verschenen: Diversions : volume 4.

En wie stond daar centraal? Nick Drake? Nee, zijn moeder: Molly.

Drie jaar daarvoor waren op een obscuur label opnames van Molly Drake uitgebracht.
Molly Drake had ook artistieke genen! Als huisvrouw schreef ze in de jaren vijftig gedichten. En haar man nam thuis haar songs op een bandrecorder op.

Iedereen die een fan is van Nick Drake zal toe moeten geven dat de unieke toon van Nick Drake – zijn melancholie, zijn prachtige melodieën en zeer bijzondere teksten – daar mede vandaan komt.

Die plaat uit 2013 is geen meesterwerk, maar wel leuk en interessant voor de fans van Nick Drake.

De zusjes Unthank hebben die plaat van Molly Drake ook gehoord en hebben haar woorden en melodieën omgesmeed tot een meesterwerk. Eén van dé platen van 2017.

Dat wist ik nog niet toen ik op de langste dag van het jaar afscheid nam van Irma.
Maar wist ik wel toen ze drie weken later werd gecremeerd.

Sterker. Op Diversions : volume 4 staat een nummer dat in mijn optiek over haar wil gaat om dit leven te verlaten.
Het had tijdens die afscheidsbijeenkomst in juli best gedraaid kunnen worden.

Molly Drake beschrijft mensen die bevrijd willen worden. Van een toekomst die zij niet (meer) zien zitten. Mensen die vrij willen zijn van pijn en ellende. Weg van hier.

Zo meteen gaan jullie luisteren naar track 8 van Diversions : vol. 4 van The Unthanks: Set me free.

Het is een combinatie van een liedje EN een gedicht van Molly Drake.

De zusjes zingen het liedje Set me free.
De enige zus van Nick, Gabrielle – in Groot-Brittannië een grote actrice – declameert met een zéér Engelse dictie regels uit het gedicht Escape me never.

De tijd ontbreekt om alle regels te duiden.
De kern van het liedje is dat iemand wil ontsnappen aan het noodlot.
Vrij wil zijn van ellende.

Ik wil de band die tussen mij en jullie bestaat doorsnijden. Laat me gaan.
Luister naar Set me free en denk aan mensen die ook weg wilden – of willen – uit dit leven.

Homepage Luistercafé Noordkade

Column voor de zevende editie van Luistercafé Noordkade (Muddy Waters), in De Afzakkerij te Veghel (vrijdag 8 september 2017)

Artikel: Bevrijd me – freeing oneself from grief and being freed into grief (juli 2017)