Jerusalem tomorrow is muzikaal gezien een simpel liedje. Gitaar, viool en zang. Meer niet. Tekstueel is het een juweeltje. Een lang uitgesponnen tekst waarin de hoofdpersoon uitvoerig wordt neergezet. Waar hij vandaan komt, wat hij zoal heeft gedaan en wat hij aan het eind van het lied gaat doen.
Maar na de laatste regel (We’re heading for Jerusalem; don’t think too much could go wrong) begint het lied pas. In het hoofd van de aandachtige luisteraar. Vragen roept het lied op. Is de bezongen persoon een van de vele apostelen. Is degene die de hoofdpersoon ontmoet Jezus Christus? Gaat de hoofdpersoon aan het begin van de goede week naar Jeruzalem. Zal daar plaatsvinden wat elk jaar rondom Pasen wordt herdacht. Waren de apostelen rondom Jezus charlatans en oplichters. Mensen die op magische wijze anderen genezen zijn van alle tijden. Jomanda had met haar bijzonder water zo in de song kunnen voorkomen. En de ultieme vraag: gelooft David Olney in de christelijke God. En zo ja, is hij dan blasfemisch bezig. Of juist niet.
Freek de Jonge heeft meerdere keren laten merken dat hij een fan van David Olney is. In 2006 trad hij enkele keren samen met hem op. Hij “vertaalde” zelfs Jerusalem tomorrow. Voor zover bekend is die versie nog niet op cd uitgebracht. Dat zou hij beslist moeten doen. Op de cd Wees niet bang (uit 2003) vertolkt hij op zijn manier bekende en minder bekende popsongs en classics zoals It’s a man’s man’s world (James Brown) en St. James infirmary (door tallozen opgenomen). Op deze cd staat ook zijn versie van De vondeling van Ameland (een tekst die hij voor Boudewijn de Groot’s Het eiland in de verte-album schreef).
(maandag 24 mei 2004)
Aanvulling 20 augustus 2020
In 2016 schreef ik een artikel waarin Jerusalem tomorrow centraal staat, samen met een andere moderne klassieker: Twee liedjes, you may, or may not have heard before.
