Op details verschillen we van elkaar, op hoofdlijnen zijn we hetzelfde.
I note the obvious differences in the human family
Zo begint een beroemd gedicht van Maya Angelou, Human family. Die beginzin onderschrijven we bijna allemaal. Binnen de menselijke familie zijn we allemaal anders. Zien er andérs uit, gedragen ons anders, worden geleid door andere ‘dingen.
https://www.youtube.com/watch?v=5F_aHt34a-g&feature=emb_title
Human Family
De hele dag door kun je constateren dat mensen anders zijn. Maya Angelou geeft in haar gedicht Human family enkele voorbeelden. Je hebt de serieuze types en anderen die zich met een kwinkslag door het leven bewegen. Mensen die geloven dat zij diepgang hebben, terwijl anderen op hun beurt denken dat zij serieuze types zijn. Maya Angelou beweert in Human family dat zij overal op de wereld heeft rondgekeken en nog nooit een gewone man of vrouw heeft ontmoet.
I’ve sailed upon the seven seas
and stopped in every land,
I’ve seen the wonders of the world
not yet one common man
Overal ziet ze verschillen. Nergens gewone mensen.
I know ten thousand women
called Jane and Mary Jane,
but I’ve not seen any two
who really were the same.
Mirror twins are different
although their features jibe,
and lovers think quite different thoughts
while lying side by side.
We love and lose in China,
we weep on England’s moors,
and laugh and moan in Guinea,
and thrive on Spanish shores.
We seek success in Finland,
are born and die in Maine.
Maar het is allemaal illusie. We houden onszelf volgens Maya Angelou voor de gek. In the end lijken we veel meer op elkaar, dan dat we van elkaar verschillen.
In minor ways we differ,
in major we’re the same.
Op relatief kleine punten verschillen we van elkaar, maar im großen Ganzen zijn we hetzelfde. Veel meer dan we zelf denken of menen te weten. Maya Angelou formuleert onze overeenkomsten niet, maar ze suggereert dat ieder mens een dak boven zijn of haar hoofd wil hebben, genoeg voedsel, zinvol werk, een leuke relatie met anderen en het gevoel dat je er als mens toe doet. Uiteraard zijn er mensen die niet deugen, maar dat zijn er slechts enkelen. Die het (meestal) tijdelijk of iets langer voor de anderen verzieken. Helaas krijgen die negatieve uitzonderingen té veel de nadruk. Het toeval wil dat het laatste lange essay van Rob Wijnberg daar op aansluit (Hoe de wereld geregeerd wordt door het hoogst uitzonderlijke).
I note the obvious differences
between each sort and type,
but we are more alike, my friends,
than we are unalike.
En die slotregels herhaalt ze aan het eind nog twee keer: We are more alike, my friends, than we are unalike.
Human Library
Deze regels kwamen vorige week vrijdag van pas. Aan het begin van een bijeenkomst in de Eindhovense bibliotheek. Die van plan zijn eind november een editie te gaan organiseren van de Human Library. Een bijeenkomst waar je in de bibliotheek mensen kunt lenen. Mensen die ‘anders’ zijn dan wijzelf. Mensen met een stempel. Waar velen een vooroordeel over hebben; zelfs koesteren. Op die dag in november kunnen ‘normale’ mensen een gesprek van twintig à vijfentwintig minuten voeren met een transgender, een Jehova’s getuige, iemand die vol tattoos zit, een overlevende van een zelfmoordpoging, iemand met een burn-out, een autist, een … Mensen met een vooroordeel aan haar of zijn broek.
Buitenveld
Deze Human Library sluit ook aan bij de oproep die aan het begin van dit jaar in de zevende TrendRede werd gedaan. Een oproep om als mensen samen te komen. Op plekken in het publieke domein. Het Buitenveld. Third places. Om elkaar lijfelijk te ontmoeten. Bij voorkeur mensen van buiten je eigen bubble.
De TrendRedenaars constateren terecht dat we door uiteenlopende trends amper meer fysiek contact maken met ‘andere’ mensen. Dat ondermijnt niet alleen het vertrouwen in elkaar, maar maakt het ook moeilijk om tot overeenstemming te komen over maatregelen die getroffen moeten worden in een samenleving die op tal van terreinen lastige problemen zal moeten gaan aanpakken.
Bas Heijne
In zijn begin dit jaar verschenen pamflet De staat van Nederland : een pleidooi betoogde deze P.C. Hooftwinnaar iets dergelijks.
Dus moeten we gebruikmaken van de instituties binnen de maatschappij om vorm te geven aan een onderbouwend publiek debat over grote vragen (pagina 24).
Tegenlicht – Kwestie van vertrouwen
Op zondag 10 september kwamen in een zeer interessante Tegenlicht-uitzending (Kwestie van vertrouwen – over privacy, de macht van grote mediabedrijven en het ronduit manipuleren van onze smaak en kijk op de realiteit) fragmenten uit een kort filmpje voorbij, die aansluiten bij die Human Library en andere hier genoemde voorbeelden. Omarm het verschil. Klik hier voor achtergrondinformatie.
Human Library
De Human Library is in Denemarken gestart en de laatste jaren ook in Nederland opgepikt. De bibliotheek Eindhoven wil samen met lokale partners proberen om twee keer per jaar een Human Library te gaan organiseren. Medewerkers van de Bibliotheek Oss lopen de komende weken in Eindhoven mee. Om ervaring op te doen om wellicht in het voorjaar van 2018 een Osse editie te kunnen gaan organiseren. Samen met lokale, Osse partners.
In minor ways we differ, in major we’re the same
Op details verschillen we van elkaar, op hoofdlijnen zijn we hetzelfde.
De cruciale zin uit Human family van Maya Angelou. Alleen is het verdomd moeilijk om dat toe te geven. Veroorzaakt veel problemen en voorkomt dat we samen komen om problemen – die op ons bord liggen – te gaan aanmaken. Té druk met ons druk maken over die ander, die … anders is.
Een Human library is een manier om dat mensen ietsje meer te laten inzien. Alle beetjes helpen.
Citaat 494 (maandag 18 september 2017)
Homepage Citaten 2017
