Vrijdag 24 november 2024 was rond half tien ‘s avonds de hemel in Den Bosch onbewolkt. Opmerkelijk. Die hele dag was het een komen en gaan geweest van vaak felle buien, soms met hagel, en dan weer even zonneschijn. En nu stond een meer dan halfvolle maan hoog in de hemel, omringd door veel sterren. […]
Sinds ik met pensioen ben zit ik in een appgroepje waarin oud-medewerkers van de Osse Openbare Bibliotheek weetjes met elkaar kunnen delen. Prima, om op de hoogte te blijven van hoe het ons allen vergaat. Eén keer per jaar komen we ergens in mei samen voor een high tea, ergo Hightea Biepers. Vorige week kwam […]
Gisteren gaf Ilja Leonard Pfeijffer in een afgeladen Udense Openbare Bibliotheek aan dat hij moeilijk afscheid kon nemen van ‘zijn’ Alkibiades. Dat had hij nog niet eerder meegemaakt; bij andere boeken, dat een hoofdpersonage, nadat de spreekwoordelijke laatste punt is gezet, zo lang daarna nog in zijn gedachten bleef hangen. Dat lag niet alleen aan […]
Met Alkibiades, boek en persoon, heb ik ruim drie maanden intens samengeleefd. Helaas is het voorbij. Ik wist al snel dat het boek meer was dan een lekker verhaal, dat ik snel uit wilde hebben. Sterker. In de praktijk las ik bijna alle (twaalf) boeken meerdere keren. Schreef er ‘enkele stukjes’ over. Ook talmde ik […]
Na ruim zevenhonderd dik beschreven bladzijden komt het onvermijdelijke slothoofdstuk, sorry: het laatste boek. Het twaalfde. Voor alle duidelijkheid: geschreven door Ilja Leonard Pfeijffer. Maar hij doet het voorkomen dat dit laatste boek niet door Alkibiades is geschreven, maar door Timandra, de vrouw die Alkibiades in het negende boek leerde kennen. Die hij in een […]
Je wist dat het ging komen. Iedereen die aan deze dikke pil begint, weet dat Alkibiades, de hoofdpersoon én ‘auteur’ van dit levensverhaal, ooit moet sterven. En ook al ken je, voordat je aan deze roman van Ilja Leonard Pfeijffer begint, deze Griekse generaal/politicus/strateeg niet, je komt er googelend al snel achter dat hij op […]
In het laatste hoofdstuk van boek negen krijgt Alkibiades de opdracht om met zijn vloot uit te varen. Het volk wilde actie zien. (pagina 592) En hij vindt het prima. Blij om vier maanden na zijn glorieuze thuiskomst het wespennest te mogen verlaten. ‘Lekker vechten’ met zijn makkers. Hij realiseert zich als geen ander dat […]
In het negende boek leren we Alkibiades van een andere kant kennen. Een man die gevoelig is voor… gevoelens. Ze toelaat. Opmerkelijk, want tot hier toe heeft Alkibiades meerdere keren laten weten dat hij een rationeel man is, die alleen dingen doet nadat hij er eerst grondig over heeft nagedacht. Voor- en nadelen tegen elkaar […]
‘De stad lijkt wel een vrouw in barensnood,’ schreef mijn oude vriend Aristophanes, de komediedichter, als antwoord op mijn vraag aan hem hoe men in Athene over mij dacht. ‘Ze verlangen naar je, ze haten je en ze willen je’ (pagina 469) Zó begint het achtste boek. Alkibiades is met zijn vloot in Samos. En […]
Aan het begin van het zevende boek bevindt Alkibiades zich ogenschijnlijk nog steeds in het Perzische kamp. Hij is op dat moment in Samos, een eiland in de Egeïsche zee, pal voor de kust van het Perzische Rijk, en is volop bezig met zijn plan om weer opgenomen te worden in de gratie van de […]